Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Dawida Wellsa jest popularnonaukową pozycją traktującą o matematyce, przeznaczoną raczej dla osób posiadających znajomość matematyki na poziomie studiów przyrodniczych, względnie pierwszych lat kierunków ścisłych, lub dla uzdolnionych matematycznie uczniów szkół średnich. Jej dość obszerna, 400-stronnicowa, treść jest pewnego rodzaju miszmaszem ciekawostek, zagadek/łamigłówek matematycznych oraz powiązanych z nimi historiami odkryć matematycznych, nawiązujących również do ich twórców. Ta zróżnicowana tematyka jest niewątpliwie największą jej zaletą, ponieważ każdy jej czytelnik powinien, w zależności od zainteresowań, znaleźć w niej coś ciekawego. Kolejnym atutem jest to, że poza dość powszechnie znanymi zagadnieniami matematyki książka porusza, również te mniej znane, które nie znajdują się, chociażby, w programie nauczania w szkołach podstawowych, średnich czy nawet studiach, a są to: twierdzenia Eulera, Napoleona, Cevy, Desargues'a, Pascala, Brianchona, Morleya, wzór Stirlinga, Eulera, równanie Lotki-Volterry, liczby trój/pięciokątne, Fermata, Mersenn'a, Bernouliego, konstrukcje Masheroniego, punkt Fermata, sieć Steinera, prosta Eulera, okrąg Feuerbacha, Fuhrmanna, rachunek barycentryczny, charakterystyka Eulera. Ponadto, opisując niektóre odkrycia matematyczne autor próbuje rekonstruować tok myślenia ich twórców oraz odtwarzać wykonywane przez nich eksperymenty fizyczne, tym samym nawiązując do pewnych zagadnień fizyki. Trzeba przyznać, że zadał on sobie niemało trudu, aby stworzyć spójną i obszerną treść, wiążąca tak różnorodne zagadnienia Królowej Nauk. Niestety, mimo, wspomnianej spójności treści, jest ona rozmieszczona niechronologicznie, a czasami wręcz chaotycznie, autor potrafi nagle przeskakiwać od geometrii euklidesowej do równań różniczkowych, od liczb zespolonych do teorii grup, od topologii do teorii liczb. Brakuje tym samym stopniowania trudności poruszanych zagadnień, co powoduje trudności w wyszukaniu interesującej tematyki. Książka całkowicie poległa na szacie graficznej, a konkretnie na ilustracjach, które wykonane są wyjątkowo niechlujnie: widać piksele, obiekty zlewają się ze sobą, jedyny (nie)kolor to czarny. Podsumowując, gdyby nie chaotycznie rozmieszczona tematyka książki oraz wyjątkowo nieatrakcyjna szata graficzna przyznałbym książce dwie gwiazdki więcej. Czy poleciłbym niniejszą książkę? Tak, choć w mojej opinii inna, poniekąd porównywalna (popularno)naukowa książka „Tajemnicza liczba e i inne sekrety matematyki” B. Misia jest lepszą, choć trochę trudniejszą pozycją.