Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ojciec Pauliny jest alkoholikiem. Po śmierci ukochanej żony zatapia smutki w butelce pozostawiając córkę i jej młodszego brata pod skrzydłami schorowanej babci. Kiedy staruszka trafia do szpitala a nad ojcem wisi widmo więzienia,dziewczynka robi wszystko by nie zostać oddaną do sierocińca. Ciężka sytuacja życiowa sprawia, że Paulina musi szybko dorosnąć biorąc na siebie odpowiedzialność za rodzeństwo i babcię. Próbując utrzymać rodzinę pomaga ona po szkole magistrowi w aptece pragnąc tym samym pomagać w przyszłości innym ludziom. Dość nieufna i zamknięta w sobie znajduje wsparcie w swoich przyjaciołach Janku i Mietku, którzy gotowi są na wiele by nie dopuścić do jej wyjazdu z miasteczka. Dzięki pomocy dobrych ludzi, trosce oraz okazywanej jej dobroci Paulina porzuca swoją budowaną przez lata skorupę, w której szczelnie schowała swoje troski, smutek oraz strach przed samotnością. W Dolinie Klonowego Liścia to pierwszy tom opowieści o dorastaniu i przyjaźni. Książka porusza trudne tematy jak osamotnienie, bezradność, walkę z chorobą a nawet śmierć. Jest to niezwykle mądra lektura zakraszona również pewną dawką humoru oraz psoty. Dialogi z księdzem, który wzburzony często posługuje sie dialektem są zabawne ale i pełne mądrości. To człowiek, który jest z ludźmi i dla ludzi. Słucha i wspiera,nikogo nie ocenia- czego najlepiej dowodzi scenka kiedy ksiądz odwiedza dom rodziny ateistów. Stare plotkary czychające pod płotem okazują swoje niezadowolenie oraz pogardę, obgadując jednocześnie matkę i jej dzieci. Proboszcz plebani stawia jednak rodzinę za wzór mówiąc głośno przed tłumem, że " Pan Bóg widzi wszystko moja córko. Żaden najpiękniej wyhaftowany sztandar nie ukryje przed nim prawdziwego oblicza ludzi...Żadne najwierniejsze trwanie na kolanach przed głównym ołtarzem...Bóg jest miłością i mądrością, a oszukać sie nie da..Amen(...). Inna scena z kolei jest dość humorystyczna: (..) Ksiądz zachował się, jak powinien. - Kto cie widzioł?!-spytał gromko - Pan Bóg mnie widział- zapewnił skwapliwie Roman - Toś ty już u mnie buł?!-ryknął ksiądz Konfesjonał zatrzeszczał, zachwiał się, księdzu jednak nie udało sie zaraz wydobyć z wnętrza. Roman błyskawicznie wykorzystał szansę. Prześmignął na czworakach przez nawę, znalazł się w odległym kącie całkowicie ogłupiały(...) -Jezusmarijajezusmarija- powtarzał Roman(...)nie zdążył odpukać. Nie zdążył mi zadać. Znowu będę musiał do niego iść!... Książka jest pełna bohaterów, których można stawiać za wzór. Są również i takie, które z tych złych przechodzą przemianę. Historia nie jest długa ale zdecydowanie zasługuje na uwagę. Gorąco polecam!