Ur. 1583 w Samborze, zm. pomiędzy 1631 a 1641 - poeta wczesnego baroku zaliczany do tak zwanych "poetów metafizycznych" lub "metafizyczno-dewocyjnych".
Ekspiacyjny poemacik Kasperka, którym okupywał winy za jakże zdrożne "Lekyje Kupidynowe". W utworze naczelnym motywem jest transfomacja bohatera z człowieka światowego na człowieka Bożego: napadanięty przez anioła Bożego trafia do "kuczy pustelnika", gdzie ukazano mu świętych, którzy przeszli przemianę, m. in. św św. Augustyna, Piotra, Małgorzatę. Tu, w przestrzeni ogrodu, rozpoczyna się ekspiacja bohatera.