Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książeczka z gatunku "wiele hałasu o nic". Malutka ta publikacja na pierwszy rzut oka sprawia bardzo dobre wrażenie: format, szata graficzna, font - wszystko nawiązuje do modernistycznej estetyki. Na drugi rzut oka okazuje się, że zdjęcia malutkie, że niekoniecznie najlepiej dobrane, a wartość merytoryczna... Pierwszy rozdział traktuje pobieżnie o różnicy w modzie lat 20. i 30. i jakkolwiek nie jestem zwolenniczką lania wody, tak jednak nie wierzę, że da się to zjawisko omówić na kilku króciutkich szpaltach tekstu. W drugim rozdziale autorka zestawia ze sobą kilka ilustracji z żurnali mody lat 20. i 30. celem podkreślenia różnic w strojach sportowych, codziennych, wizytowych i wieczorowych. Wszystko pięknie, ale dobór ilustracji odpowiada sytuacji, w której ktoś chciałby porównać kota i psa na podstawie zdjęcia kociątka persa i wilka. Trzeci rozdział to dosłownie telegraficzne omówienie postaci Poli Negri, Jadzi Smosarskiej, Hanki Ordonówny i Nory Ney, a więc ikon polskiej mody Dwudziestolecia - czemu ma służyć trudno mi powiedzieć, szczególnie, że zdjęcia nijak nie korespondują z tekstem, a ich maleńkie wymiary skutecznie uniemożliwiają jakąkolwiek analizę. Czwarty rozdział mocno mnie zaskoczył: to propozycje kreacji zaprojektowanych przez autorkę, krojem nawiązujących do mody Dwudziestolecia. Wiadomo, że nie to ładne, co ładne, lecz co się komu podoba, stąd też niech każdy ocenia zaproponowane stylizacje. Merytorycznie jest to książka nijaka, żeby nie powiedzieć słaba - mam wrażenie, że stworzone ad hoc trzy pierwsze rozdziały miały na celu usprawiedliwienie druku kilku zdjęć sukienek uszytych przez autorkę... a na to jednak trochę szkoda lasów.