Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnimi czasy nie umiem znaleźć książki, która pasowałaby do mojego nastroju, a do tego wciągnęła i naprawdę zainteresowała swoją treścią. Miałam jednak nadzieję, że "Szmaragdowy atlas" przełamie moją złą passę i tak też się zapowiadało. Pierwsze sto stron powieści dość mi się spodobało. Należę do osób, które lubią bajkowe klimaty i nieustającą akcję. Nie lubię jednak braku oryginalności, która później zaskoczyła mnie w tej lekturze. Nużyły mnie rozległe opisy, które niczego nie wnosiły do książki. Zdarzało się nawet czasem i tak, że wygląd bohatera przytaczany był szczegółowo kilka razy, nie wiedzieć po co. Poza tym wciąż miałam wrażenie, że kiedyś już czytałam coś podobnego. Nie jest to dziwne, albowiem stwory, jakie stworzył autor już niejednokrotnie występowały w innych powieściach. Nie były to jednak takie, których nie da się nadużyć (np. elfy, krasnale, druidy),a raczej "machiny do zabijania", które są na każde zawołanie władcy i wyróżniają się wśród wielu podobnych tylko nazwą. Akcja była dość przewidywalna. Przyznam szczerze, że zrobiło mi się przykro, kiedy lektura nagle przestała mnie interesować. Liczyłam, że powieść utrzyma swój poziom do końca, lecz niestety mocno się rozczarowałam. Mimo tego mogę polecić tą książkę. Na pewno spodoba się początkującym czytelnikom, czy też osobom, którym nie przejadło się czytanie wciąż o tym samym. Powieść czyta się szybko i jest bardzo zajmująca, dla mnie jednak tylko w pierwszej połowie.