Najnowsze artykuły
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać1
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński16
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Róża Jeleń-Chroń
1
7,7/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzona: 29.05.1918
Róża Jeleń-Chroń (ur. jako Róża Przybyła) - polska więźniarka obozu koncentracyjnego KL Auschwitz-Birkenau.
14 listopada 1941 roku aresztowano ją w Mikołowie, na Śląsku, za udzielanie się w Związku Walki Zbrojnej (ZWZ).
Więziona w obozach w Birkenau i Ravensbrück.
Powojnie pracowała przy zaopatrzeniu górniczym. Udzielała się także społecznie w rodzinnym Mikołowie.
Swoje przeżycia z obozu w Birkenau opisała w opowiadaniu "To nie może się powtórzyć" (w "Numery mówią", Wydawnictwo "Śląsk", 1980).
14 listopada 1941 roku aresztowano ją w Mikołowie, na Śląsku, za udzielanie się w Związku Walki Zbrojnej (ZWZ).
Więziona w obozach w Birkenau i Ravensbrück.
Powojnie pracowała przy zaopatrzeniu górniczym. Udzielała się także społecznie w rodzinnym Mikołowie.
Swoje przeżycia z obozu w Birkenau opisała w opowiadaniu "To nie może się powtórzyć" (w "Numery mówią", Wydawnictwo "Śląsk", 1980).
7,7/10średnia ocena książek autora
316 przeczytało książki autora
314 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Numery mówią Kazimierz Smoleń
7,7
"Numery mówią" jest zbiorem osobistych wspomnień byłych więźniów obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu i Brzezince. Znajdziemy w niej przerażające opowieści o głodzie, chorobach, egzekucjach, panującym brudzie, smrodzie, braku wody do picia jak i mycia się, morderczej pracy, wielogodzinnych apelach, walce o przetrwanie.
Historie te jednak mają w sobie odrobinę nadziei, niektóre nawet są zabawne. Ile trzeba mieć w sobie siły aby o śmierci i o swych oprawcach pisać z nutą humoru!
Najsmutniejsze historie jak dla mnie były opowiadane przez kobiety znajdujące się w obozach. Opowieści o rozłące z dzieckiem, które było przewiezione do innego obozu, o sposobach uśmiercania noworodków, które rodziły się w obozie, o tym jak ciężarne nigdy nie zaznały szczęścia bycia matką bo od razu były kierowane do krematorium są chyba najbardziej wstrząsające. Ból jaki doznaje matka świetnie oddaje wiersz jednej z więźniarek:
"Wszędzie cię widzę, syneczku maleńki!
Widzę cię w polu, gdy sadzimy soję,
Wciąż przed oczami dzieciąteczko moje!
Widzę cię rano, w południe i w nocy,
Już wypłakałam swoje smutne oczy...
O gdyby jakaś tajemnicza siła
Do moich ramion skrzydła przyczepiła,
To bym w przestworza wzniosła się nieznane
I odszukała dziecko ukochane.
Tak bym gorąco ciebie przytuliła,
Żebym ci wszystkie troski nagrodziła."
Chyba nikt nie jest w stanie wyobrazić sobie co tam się działo, męka tych ludzi nie znajduje żadnych słów, które mogły by opisać te straszne wydarzenia. Ja również nie wiem co bym mogła jeszcze napisać w temacie tej książki. Uważam, że należy ją przeczytać i głęboko przemyśleć. Cieszmy się, że nie musimy doznawać takiego cierpienia! Recenzje o ile można to tak nazwać zakończę cytatem:
"KL Auschwitz został zbudowany na nienawiści i na pogardzie człowieka w imię obłąkańczej ideologii. Aby zatem nigdy nie powtórzyły się czasy hańby dla ludzkości, aby doznania świadków tamtych zdarzeń- mogły stać się przestrogą i ostrzeżeniem..."
Numery mówią Kazimierz Smoleń
7,7
''Zbiór niniejszych wspomnień jest przypomniniem losów więźniów oświęcimskiego obozu koncentracyjnego, którzy na terenie Śląska i Zagłębia działali, walczyli i pracowali- lub jeszcze pracują. Jet to równocześnie jeszcze jedno świadectwo prawdy o zbrodniach, które nie mogą się przedawnić, kolejna próba ostrzeżenia tych,którym się wydaje, że świadkowie- nie pamiętają.''
Wspomnienia warte przeczytania. Osoby opisują skrajne warunki życia z jakimi przysło im się zmierzyć na dlużsy czas. Opisy są momentami tragiczne. Jednak znalazły sie w nich wspomnienia, że nie każdy był aż tak zły i starał się pomóc. Książka obowiązkowa dla tych co słabo znają historie obozu w Oświęcimiu lub się interesują jego historią.