Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książeczka wyszła pod patronatem zatwardziałego antyklerykała Romana Kotlińskiego, więc podeszłam ostrożnie do tej historii. Dystansuję się od zabetonowanych w swoich „prawdach” zaślepionych ludzi, obojętnie czy nasze poglądy się ze sobą pokrywaj, czy też nie. Oni są niebezpieczni… co w przypadku pana Kotlińskiego też się potwierdziło. Jednak chciałam się skupić na historii pani Koch. W tej książeczce opisuje własnymi niewyszukanymi słowami swój związek z młodym wikariuszem, który pełnił w jej parafii swoją posługę. Ksiądz Paweł prowadził lekcję religii, a Marta znajdowała się w maturalnej klasie. Od słowa do słowa, od przypadkowego spotkania do przypadkowego spotkania zaiskrzyło pomiędzy tą dwójką młodych ludzi. Zostali najpierw przyjaciółmi, a potem przyszła także wielka miłość. Marta wzbraniała się przed tym rozwijającym się zakazanym uczuciem. Wiedziała, że przyniesie wyrzeczenia i kłopoty. Próbowała skupić się na kimś innym, ale rozsądek poległ w chwili gdy Paweł odwzajemnił jej uczucie. Marta podjęła się tego związku, tego wyzwania, które przysporzyło jej wiele radości, jak i zgryzot. Oboje chcieli jakoś pogodzić związek z posługą kapłańską Pawła, co przez jakiś czas też nawet funkcjonowało. Jednak kosztowało to też mnóstwo wyrzeczeń, które musiała ponieść głównie Marta. Z perspektywy Pawła niewiele się zmieniało. Nie musiał porzucać swoich marzeń czy zawodu, a na boku miał praktycznie żonę, która się nim opiekowała i go na każdym kroku wspierała. To harmonijne życie zostało zachwiane, gdy Marta zaszła w ciążę. To był oczywiście duży problem, z którym ani Paweł, ani Marta nie umieli sobie poradzić. Autorka musiałaby opuścić swojego ukochanego, czego by w jej mniemaniu nie przetrwała. Więc zdecydowała się na to, by usunąć dziecko. To był krok, który bardzo pożałowała. Po tym wszystkim jej związek zaczął się też powoli psuć. Problemy rodzinne, liczne kłótnie i dawne żale nawarstwiały się i zaczęły niszczyć ich związek. Jak to zwykle się w takich sytuacjach zdarza, poszukuje się winnych. Marta nie doszukała się jednak winy w sobie czy w swoim „Kochaństwie”. To celibat został jej kozłem ofiarnym. Celibat, który wypacza księży i niszczy związki. Celibat, przez który cierpią także dzieci, o ile w ogóle pojawią się na świecie. Jednak co bardziej skrzywdziło Martę? Celibat czy niedojrzałość Pawła? Właśnie mało się mówi o kapłańskiej niedojrzałości psychoemocjonalnej. Kiedyś postrzegano księdza nie tylko jako autorytet, ale także dojrzałego przewodnika, który pomoże przejść przez kryzysy. Parafianie szukali w zakrystii rady czy pociechy, ale też jakiegoś psychoduchowego wsparcia. Często spotykali się na tym polu z niezrozumieniem, ale czy było to aż takie zaskakujące? Ci ludzie żyją w zupełnie innej rzeczywistości. Kapłani są przeważnie wyręczani z wielu obowiązków czy trosk, więc jak mają zrozumieć problemy przeciętnego Kowalskiego? Płacą symboliczne pieniądze na utrzymanie i mogą sobie odłożyć sporo dla siebie. Jednocześnie ich ego jest ciągle sztucznie podbudowane. Przez to żyją w przekonaniu, że wiedzą, jak inni powinni żyć. Niedojrzali księża są nie tylko bardzo kiepskimi powiernikami, ale też nietrafnymi partnerami. Czy ktoś taki zrozumie, przez co musi przejść jego kobieta, by z nim być? Często wymaga to wiele wyrzeczeń. Sama autorka historii przestrzega przed takimi relacjami. Związek z kapłanem był w jej oczach niesatysfakcjonujący, niepełny i skazany na wieczne ukrycie. Opierał się na kłamstwie i ryzyku. Oszukiwano nie tylko środowisko kościelne, ale także najbliższy krąg przyjaciół i rodziny. Nie każda osoba jest w stanie sprostać psychicznie takim trudnościom. Pani Marta przetrwała całą dekadę. Czy należy tępić, czy piętnować od razu takie osoby, które znalazły swoje szczęście w księżowskich ramionach? Oczywiście, że nie. To nie średniowiecze, a ksiądz jest (wbrew tym kościelnym bredniom) także człowiekiem. Czy warto pakować się w taki związek? Lepiej nie. Nie przeczę jednak, że dzięki tej historii znaczniej szerzej spojrzałam na tę tematykę.