Jesteśmy społecznością, która kocha książki

127/180/2023 (I tom, 16.11.2023) 131/180/2023 (II tom, 28.11.2023) Dość zróżnicowane, ale mocno egzotyczne w dzisiejszych czasach. I.1. Przedstawienie "Hamleta" we wsi Głucha Dolna: znany koncept: ciemny lud za komuny zmuszony jest się ukulturalniać. Hamlet w oryginale niedobry, bo mimo, że pozytywny, to jednak król. A panowie nie mogli być przecież dobrzy. A zatem miejscowy nauczyciel dostaje zadanie przerobienia klasyka. Wątek przedstawienia jest zabawny, ale stanowi tylko tło dla prawdziwej tragedii: obwinienia niewinnego człowieka o kradzież. Utwór najlepszy z tego zbioru. I.2. Syn marnotrawny: również znany w literaturze schemat rozliczenia swojego życia. Dobre. I.3. Savonarola i jego przyjaciele: nie dla mnie, renesansowe dylematy religijne niezbyt mnie ciekawią. Może komuś się spodoba. I.4. Wyzwolenie Skopja: konflikty w rodzinie i przerażające zabawy dzieci pod koniec drugiej wojny światowej. Plus wojenne realia. Poruszające, bardzo dobre. I.5. Bałkański szpieg: studium postępującego gwałtownie szaleństwa na tle szpiegostwa. Bardzo dobre. I.6. Afera: konflikt polityczny i o wpływy w organizacji wojskowej. Nie jestem pewna, czy gorsze od Savonaroli czy na tm samym poziomie. Nie dla mnie. II.1. Długi żywot króla Oswalda: w klimacie Roku 1984. Udajemy że jest jak wcale nie jest. Bardzo dobre. Dziwne, że to wydali, zarówno w Jugosławii, jak i u nas. II.2. Jak rozwijał się krawiec Boro: wzajemne wyrzuty i oskarżenia, pretensje, fochy i intrygi. Mnie nie powaliło. II.3. Wędrowny teatr Sopalovicia: ileż to może zdziałać przypadek. W tym przypadku: ileż dobrego. Wciągające. II.4. Antygona: wariacja klasyki dla miłośników starożytności. To nie ja. II.5. Dzikie mięso: Wycinek z życia dysfunkcyjnej rodziny w przededniu II wojny światowej. Kluczowy w przedstawionych wydarzeniach jest niejaki pan Klaus. Z Trzeciej Rzeszy. Przerażające, bardzo dobre. II.6. Chorwacki Faust: w ogóle nie rozumiem. Na pewno II wojna i naziści, na pewno bezsensowna przemoc, ale sens mi umknął i zaginął we mgle. Polskie tłumaczenie zbioru zostało wydane w 1988 roku, jugosłowiańskie oczywiście wcześniej. Zapewne dlatego najbardziej rzuca się w oczy propaganda polityczna. W każdym utworze ta polityka jest obecna, w każdym. Cóż, takie czasy. Mimo tego polecam.