Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Czytanie to dla mnie najmilsze w świecie zajęcie" - z tymi słowami wielkiego poety zgadzam się w zupełności. Monumentalna biografia Goethego została napisana z wielkim znawstwem przedmiotu. Czego w niej nie znajdziemy? Jest i charakterystyka czasów (chociaż trochę uboższa niż się spodziewałem po wcześniejszej lekturze biografii Marcina Lutra tego samego autora) życia twórcy Fausta, jest interpretacja jego rozległego pisarstwa, jest w końcu on sam, z krwi i kości, oraz jego liczne miłostki (których ciut za dużo jak na mój gust). Goethe był genialnym poetą, ale jako człowiek miał bardzo wiele wad. Autor ich nie ukrywa. Pisze sine ira et studio. Jest to wielką zaletą książki. Szczególnie rażąca w osobowości pisarza była jego megalomania, której nie potrafił lub nie chciał ukrywać. Zapuszczał się w dziedziny, w których był zupełnym dyletantem, a swą niechęć do matematyki, skądinąd już wtedy nieodzowną, aby zajmować się "Nauką o barwach" (napisał na ten temat potężną księgę),wyrażał w irracjonalnej nienawiści do Newtona, który był jego "największym wrogiem". Ogólnie rzecz biorąc Goethe nie wzbudza sympatii jako człowiek. Co innego jego dorobek na polu literatury. Tutaj jest prawdziwym "olimpijczykiem" (jak go nazywali wielbiciele, już za życia umieszczając w gronie antycznych bogów). Miał także bardzo zdrowe podejście do tzw. spraw publicznych, kiedy mówił: "Im większy świat, tym ohydniejsza farsa, i przysięgam, że żadna sprośność ni brednia w błazeńskiej facecji nie jest tak odrażająca, jak natura wielkich, przeciętnych i małych mężów". Każdy kto pragnie z tej książki poznać autora Wertera i Fausta (których zapewne zna z czasów szkolnych lektur),musi się uzbroić w sporą ilość czasu i cierpliwości dla jej ekscentrycznego bohatera.