Każdy ma swją dumę. (...) Duma nikogo nie gubi, byle jej nie pomylić z próżnością i nie dopuścić, aby odwiodła człowieka od akceptowania sie...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński23
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Philippe Labro
Źródło: http://www.rue-des-livres.com/auteurs/1066/philippe_labro.html
6
6,0/10
Pisze książki: literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzony: 27.08.1936
Philippe Labro, zanim na dobre zajął się pisaniem książek , pracował między innymi jako reporter, prezenter telewizyjny, dyrektor programowy, a w końcu wiceprezes stacji RTL. Liczne literackie sukcesy nie uchroniły go jednak przed depresją, którą uczynił później tematem wydanej w 2003 roku powieści Tomber sept fois, se relever huit (Upaść siedem razy i podnieść się za ósmym). Powieść Ludzie wydana w nakładzie 100.000 egzemplarzy zebrała entuzjastyczne recenzje w prasie francuskiej i nadal przyciąga rzesze nowych czytelników.http://
6,0/10średnia ocena książek autora
201 przeczytało książki autora
295 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Przestańże analizować, nie analizuj, dlaczego jest ci z kimś dobrze. Chcesz tylko tego, żeby to trwało, wiesz, że to się dzieje tu, w tej ch...
Przestańże analizować, nie analizuj, dlaczego jest ci z kimś dobrze. Chcesz tylko tego, żeby to trwało, wiesz, że to się dzieje tu, w tej chwili, i że gdzie indziej nie dzieje się nic, ale to naprawdę nic ciekawego.I że środek świata, środek twojego życia jest tutaj, to ty, to on.
3 osoby to lubiąIm bardziej społeczeństwo trywializowało miłość, tym bardziej ja oczekiwałam czegoś innego niż trywialność.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Moja mama nieznajoma Philippe Labro
6,5
Są takie książki, które pomimo ogromu czułości i miłości z nich płynących, nie są ulepkiem trudnym do przełknięcia. Emanuje z nich głębokie, pierwotne uczucie do drugiego człowieka, wyrażone w taki sposób, że chce się wynotowywać całe akapity.
"Nos prosty, doskonale zarysowane usta, równe, choć nie cukierkowe. Dolna warga zapowiada to, czego my, jej dzieci, będziemy później doświadczać z jej strony, mianowicie dar kochania i uśmiechu. (…)
-Z tego, co mówisz, wygląda wprost wspaniale.
-Bo tak jest."
„Moja mama nieznajoma” jest hołdem Philippe Labro złożonym matce. Autor wspomina najważniejszą kobietę swojego życia, jak również, razem z czytelnikiem, odkrywa te wszystkie fakty, którymi nie dzieliła się z bliskimi i otoczeniem, a które były pogrzebane w zakątkach pamięci i zapomniane. Ma o czym pisać, bo Netka, córka polskiego hrabiego i guwernantki, była kobietą niezwykłą. Udzielała się w Ruchu Oporu, a za swoje bohaterskie czyny otrzymała tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Była całkowicie oddana rodzinie, mężowi, dzieciom, wnukom i prawnukom.
To co podarował nam Philippe Labro, czyli odtworzenie dziejów życia matki jest niebywale ciepłym, czułym i ujmującym świadectwem jego miłości. Jest wyrazem pamięci i chęci trwałego zapisania wspomnień, które będą żyły na kartach powieści.
"To określenie (wspaniały) tak się zdewaluowało, że zawsze się waham przed jego użyciem. W dzisiejszych czasach wszystko jest wspaniałe: byle film, byle książka, byle przedstawienie teatralne, byle wyczyn sportowy, byle piosenka, byle ciasteczko, byle kurtka puchówka, o ile jest wystarczająco lekka… Wszystko jest arcydziełem, wszystko jest wspaniałe, genialne fantastyczne. (…) Ludzie zapomnieli co znaczy „wspaniały”, a to powinno być coś pięknego, przepysznego, zadziwiającego swoją wyjątkowością."
Powieść Labro, napisana pięknym stylem oraz przepełniona eterycznym klimatem, jest po prostu wspaniała, jak piękna i wyjątkowa może być miłość syna do matki.
www.naczytniku.com
Ludzie Philippe Labro
6,4
"Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają. Każdy tam aktor niejedną gra rolę" - William Shakespeare
Trochę mnie ta książka rozczarowała, a nie nastawiałam się na nic specjalnego, ponieważ autor był mi zupełnie nieznany, nawet "ze słyszenia". Książka wpadła mi w ręce przypadkiem i szczerze mówiąc, nawet nie wiem, skąd wzięła się na mojej półce.
A zaczyna się całkiem obiecująco. Oto z paki ciężarówki zostaje wyrzucona młoda dziewczyna. Niesamowicie piękna szesnastoletnia Maria Wazarzaski. Maria z pochodzenia wydaje się być Polką, chociaż kiedy ją poznajemy, podróżuje po Stanach, pracując tu i ówdzie. No i to nazwisko, niby polskie? Ale sama musiałam sobie je kilka razy powtórzyć na głos, zanim udało mi się je poprawnie wymówić.
Poznajemy jeszcze Caroline, o jak napisano na tyle okładki "skomplikowanym życiu uczuciowym", oraz Marcusa Marcusa, próżnego, narcystycznego furiata, który jest charyzmatycznym prezenterem telewizyjnym. Drogi tych trzech osób w pewnym momencie przecinają się i tutaj liczyłam na jakieś bum, może nie największe w dziejach, ale jakieś dość głośne i widoczne. A dostałam, właściwie nie wiem co. Powietrze, które zeszło z nadmuchanego balonika z mysim piskiem.
Owszem, to nie jest zła książka, jest nawet kilka ciekawych myśli do wynotowania czy zapamiętania, jak na przykład taka
"Człowiek udaje głupca, żeby podobać się głupcom: potem niepostrzeżenie staje się głupcem"
Ale to naprawdę niewiele jak na ponad pięćset stron. Więc ode mnie tylko pięć gwiazdek.