Najnowsze artykuły
- ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant12
- Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant2
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński9
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patrycja Włodek
7
7,3/10
Pisze książki: językoznawstwo, nauka o literaturze, popularnonaukowa, czasopisma, film, kino, telewizja
Doktorantka w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego, absolwentka socjologii i filmoznawstwa. Zajmuje się przede wszystkim przede wszystkim historią kina amerykańskiego, kinem gatunków, związkami miedzy kinem a literaturą, zagadnieniem kinematografii narodowych i twórczością wybranych reżyserów.http://www.uj.edu.pl/web/instytut-sztuk-audiowizualnych/mgr-patrycja-wlodek
7,3/10średnia ocena książek autora
38 przeczytało książki autora
120 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
"Wszystko noir?". O inspiracjach i wariantach - życie po życiu filmu noir
Patrycja Włodek
6,5 z 2 ocen
6 czytelników 0 opinii
2022
Kwartalnik filmowy. Przestrzeń architektoniczna w filmie nr 109 wiosna 2020
5,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2020
Kres niewinności. Obraz i upamiętnienie ery Eisenhowera w amerykańskich filmach i serialach – pomiędzy reprezentacją, nostalgią a krytycznym retro
Patrycja Włodek
8,0 z 2 ocen
17 czytelników 0 opinii
2018
Od de Laclosa do Collarda. Adaptacje literatury francuskiej
Alicja Helman, Patrycja Włodek
7,0 z 1 ocen
12 czytelników 0 opinii
2016
„Świat był przemoczoną pustką”. Czarny kryminał Raymonda Chandlera w literaturze i filmie
Patrycja Włodek
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2015
Najnowsze opinie o książkach autora
50 twarzy popkultury Patrycja Włodek
8,0
Zbiór esejów o różnych aspektach kultury masowej, od filmu i literatury po sztukę i filozofię. Autorzy analizują zarówno znane i popularne zjawiska, jak i te mniej oczywiste i marginalne. Każdy rozdział to ciekawa i inspirująca lektura, która pokazuje, jak popkultura wpływa na nasze postrzeganie świata, tożsamości i wartości.
Zwróćcie uwagę na eseje:
- “Posthumanizm jako projekt antropologii kultury wizualnej. Kilka obrazów ciała” - różne wizje ciała ludzkiego w popkulturze, od cyborgów i androidów po mutanty i zombie. Pokazano, jak te obrazy odzwierciedlają nasze lęki, marzenia i pragnienia transcendencji.
- “Jak śmierć nawiedza popkulturę? Od i do popartu, od litery do litery” - autor bada, jak motyw śmierci pojawia się w różnych formach artystycznych, od malarstwa i rzeźby po literaturę i komiks. Zwraca uwagę na ironię, humor i groteskę jako sposoby radzenia sobie ze śmiercią w kulturze masowej.
- “Włamywanie się do rzeczywistości” - autor opisuje, jak niektóre dzieła popkultury eksperymentują z formą i treścią, łamiąc konwencje narracyjne i estetyczne. Przytacza przykłady takie jak Matrix, czy Incepcja, które zaburzają granice między rzeczywistością a fikcją.
- “Świat jako dzieło sztuki w doświadczeniu psychedelicznym i estetycznym Waltera Benjamina” - autor omawia koncepcję sztuki jako sposobu poznania świata w filozofii Benjamina. Pokazuje, jak jego myśl wpłynęła na twórczość artystów związanych z ruchem psychedelicznym, takich jak Beatles czy Pink Floyd.
- “Artyści i ciemne moce. Motyw twórcy i dzieła sztuki w horrorze literackim” - autor analizuje, jak motyw artysty i jego dzieła pojawia się w literaturze grozy. Przedstawia różne typy twórców, od geniuszy i szaleńców po opętanych i przeklętych. Omawia także rolę dzieła sztuki jako źródła strachu, fascynacji lub zagłady.
- “Życie po życiu. Film noir – czarny kryminał a kategoria multiperiodyczności” - autor bada, jak film noir łączy elementy różnych gatunków filmowych, takich jak kryminał, melodramat czy science fiction. Zwraca uwagę na motyw multiperiodyczności, czyli przeplatanie się różnych czasów narracyjnych w filmie noir.