Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński1
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać315
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Janusz Sikorski
10
7,1/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik, historia
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,1/10średnia ocena książek autora
97 przeczytało książki autora
103 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Polskie tradycje wojskowe. tom III Tradycje walk wyzwoleńczych ,,za naszą i waszą wolność" XVIII-XX w.
Janusz Sikorski
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1995
Polskie piśmiennictwo wojskowe od XV do XX wieku
Janusz Sikorski
4,0 z 1 ocen
3 czytelników 1 opinia
1991
Polskie tradycje wojskowe. Tradycje walk obronnych z najazdami Niemców, Krzyżaków, Szwedów, Turków i Tatarów
Janusz Sikorski
10,0 z 1 ocen
11 czytelników 0 opinii
1990
Zarys historii wojskowości powszechnej do końca wieku XIX
Janusz Sikorski
6,7 z 3 ocen
21 czytelników 1 opinia
1972
Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864 Tom II od roku 1648 do 1864
7,7 z 3 ocen
19 czytelników 0 opinii
1966
Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864 Tom I do roku 1648
8,0 z 4 ocen
23 czytelników 0 opinii
1965
Wybrane zagadnienia z historii wojskowości. Materiały dla studiów wojskowych
Janusz Sikorski
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1959
Najnowsze opinie o książkach autora
Polskie piśmiennictwo wojskowe od XV do XX wieku Janusz Sikorski
4,0
Starsze pokolenie zapewne zapamiętało Profesora Janusza Sikorskiego jako surowego jurora i przewodniczącego Jury w teleturnieju „Wielka gra”. Dla miłośników historii pozostaje bardziej w pamięci jako autor dwutomowego „Zarysu dziejów wojskowości polskiej do roku 1864” – problematyka wojskowości pozostawała bowiem w centrum jego zainteresowań.
Ta książka, bodaj jedna z ostatnich w dorobku Profesora, dotyczy problematyki traktowanej trochę po macoszemu, mianowicie nowożytnych traktatów i opracowań dotyczących sztuki wojennej. Osoby choćby trochę interesujących się wojskowością wskażą takie prace jak monumentalna „Wielkiej sztuki artylerii część pierwsza” Kazimierza Siemienowicza (pierwszy podręcznik artylerzysty w Europie [sic!], „Consilium rationis bellicae” Jana Tarnowskiego „Księgi Hetmańskie” Stanisława Sarnickiego (o urzędzie hetmana i organizacji armii),„Krótka nauka o pikach i kosach” Piotra Aignera (podręcznik działań powstańczych).
„Polskie piśmiennictwo” stara się przybliżyć i chronologicznie uporządkować wiedzę na ten temat, co zasługuje na aprobatę. Wydaje się jednak, że w stosunku do wcześniejszych prac to opracowanie jest napisane mniej przystępnie. Inna rzecz, że została wydana w czasach przemian ustrojowych i doczekała się niezbyt atrakcyjnej szaty graficznej. Książka skierowana dla węższego kręgu czytelników, z racji dość hermetycznej problematyki.
Zarys historii wojskowości powszechnej do końca wieku XIX Janusz Sikorski
6,7
Książka dla miłośników wojskowości. Przeczytałem jeszcze w podstawówce, początkowe rozdziały z wielkim zainteresowaniem, im bliżej XIX wieku – tym mniejszym. Z dwóch przyczyn – coraz więcej klęsk wojsk polskich i coraz bardziej widoczne wtręty ideologiczne. Historia dla młodego nastolatka to przede wszystkim wydarzenia i przygody, bitwy, wodzowie i zwycięstwa. Takie podejście do historii wówczas mi odpowiadało.
W poszczególnych rozdziałach był fragment ogólny o tendencjach w danym okresie – stuleciu, oraz przedstawienia kolejnych wojen, kampanii czy bitew, ze schematycznymi rysunkami i ich opisem. Wreszcie na koniec fragment o piśmiennictwie wojskowym – wówczas niewątpliwie najnudniejszy. Po rozdziale o wojskowości powszechne następuje rozdział dotyczący wojskowości polskiej w tym okresie.
Czysta historia wojskowości, wydestylowana niemal z politycznej i całkowicie z ekonomicznej i społecznej. Z dzisiejszego punktu widzenia anachronizm, ale dla młodego chłopaka świeżo po przeczytaniu Trylogii Sienkiewicza a do tego zafascynowanego starożytnością było to coś bardzo ciekawego. Stąd mój ciągły sentyment do tej pozycji.