Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętacie przerabianie "Dżumy" w szkole średniej na języku polskim? Uważam, że wymiana jej na "Zarazę" Ambroziewicza zrobiłaby więcej dobrego. Po pierwsze- mamy tu fabularyzowany reportaż. Po drugie: cudze chwalimy, swego nie znamy. Dlaczego o "Zarazie" tak mało się mówi? Książka pokazuje realne wydarzenia, bez dodatkowego fabularyzowanego patosu. Po prostu- było tak a nie inaczej, trzeba było działać, udało się. Historia bohaterów codzienności. Ta książka jest też ważna w wymiarze obecnej sytuacji pandemicznej, nie można o tym nie wspomnieć. Szybkie działania (dokładnie takie, jakie zaproponowano nam w XXI wieku) przyniosły skutek nadspodziewanie szybko. Przecież wszyscy ważni ludzie prorokowali, że Wrocław z ospą będzie się zmagał jeszcze długo. A tymczasem od lipca do września wszystko było zamknięte. To ważna książka, bo możemy zobaczyć te same środki, do których jesteśmy zachęcani w czasach COVID-19, dużo mniej doskonałe, a jednak działające. Lektura "Zarazy", niezwykle krzepiąca, przywracająca wiarę w ludzi, nasunęła mi też pytanie: a gdyby powstał reportaż o obecnej sytuacji w Polsce- kto miałby go napisać? I jaka byłaby jego treść? I mówiąc szczerze- chyba nie chciałabym, aby taki powstał, bo byłby dużo mniej krzepiący od "Zarazy". Polecam serdecznie. Dobra lektura, również na początek przygody z reportażem.