Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dryndą po Krakowie" to zbiór felietonów Antoniego Wasilewskiego (1905-1975),znanego przed laty, choć dziś już nieco zapomnianego felietonisty "Dziennika Polskiego", rysownika, radiowca i gawędziarza. Felietony te pochodzą z okresu po powrocie autora z osiemnastoletniej emigracji w Wielkiej Brytanii. Motywem przewodnim tych tekstów jest miasto Kraków. Z jednej strony zachwycają wspaniałe, emocjonalne opisy ukochanego miasta, przywoływanie legend, czy historycznych postaci, z drugiej zaś daje się odczuć w tych felietonach pewna dwoistość, kiedy ni stąd ni zowąd, Wasilewski dorzuca do kaflowego pieca swojej książki wielką łopatę węgla socrealizmu. Już w pierwszym felietonie dochodzi na przykład do wniosku, że dobrze się stało, że orzeł polski jest bez korony, "gdyż tę koronę już dawno utraciliśmy... więc po co ten ciężar, chociaż złoty". Zaś kilkanaście stron dalej pisze wzruszającą, lecz do bólu sztampową apoteozę Nowej Huty, gdzie nawet dziecko "potrafi odróżnić zwykłe żelazo od nierdzewnego czy stali". Felietony, składające się na zbiór "Dryndą po Krakowie" pochodzą z lat 1958-1975 (książka opublikowana została w 1976 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego) i myślę, że to właśnie tym można tłumaczyć występowanie podobnych konformistycznych "mrugnięć" do władzy. Autor, opisując przemiany w ówczesnym mieście, wspomina Kraków z lat swojej młodości. Rzecz w tym, że dziś już nie ma nawet tego Krakowa, który nastąpił później, współczesnego autorowi "Dryndą po Krakowie". Dlatego też, pomimo powyższych zarzutów, felietony Wasilewskiego mają dziś dużą wartość dokumentalną i ciągle są bardzo przyjemną lekturą.