Najnowsze artykuły
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant5
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński37
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać422
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jadwiga Chamiec
Źródło: https://nakanapie.pl/autorzy/jadwiga-chamiec
18
6,6/10
Urodzona: 15.10.1900Zmarła: 30.10.1995
Jadwiga Chamiec (z domu Mierzejewska) - polska pisarka.
Absolwentka Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.
Autorka książek i słuchowisk radiowych dla dzieci i młodzieży.
Była członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Laureatka Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży.
Wybrane książki: "Bajka o chłopcu, piesku, kotku i kwiatku" (Nasza Księgarnia, 1951),"Gniewko z Turoboi" (z Anną Chamiec, Nasza Księgarnia, 1965),"Trójkolorowa kokarda" (Nasza Księgarnia, 1966),"Cięższą podajcie mi zbroję" (Czytelnik, 1988),"Żelazne wrota" (Czytelnik, 1988)
Mąż: Bronisław Jaxa-Chamiec (od 1919),2 dzieci: córka Anna i syn Krzysztof Chamiec (ur. 02.02.1930)
Absolwentka Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.
Autorka książek i słuchowisk radiowych dla dzieci i młodzieży.
Była członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Laureatka Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży.
Wybrane książki: "Bajka o chłopcu, piesku, kotku i kwiatku" (Nasza Księgarnia, 1951),"Gniewko z Turoboi" (z Anną Chamiec, Nasza Księgarnia, 1965),"Trójkolorowa kokarda" (Nasza Księgarnia, 1966),"Cięższą podajcie mi zbroję" (Czytelnik, 1988),"Żelazne wrota" (Czytelnik, 1988)
Mąż: Bronisław Jaxa-Chamiec (od 1919),2 dzieci: córka Anna i syn Krzysztof Chamiec (ur. 02.02.1930)
6,6/10średnia ocena książek autora
133 przeczytało książki autora
104 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Cięższą podajcie mi zbroję : powieść o młodości Adama
Jadwiga Chamiec
6,4 z 16 ocen
42 czytelników 3 opinie
1988
Najnowsze opinie o książkach autora
Żelazne wrota Jadwiga Chamiec
7,0
Sięgnęłam po tę książkę z obawami, gdyż powstała ona w latach 50. minionego wieku, w czasach wszechobecnego socrealizmu. Mogła okazać się perełką albo gniotem. Na szczęście autorka pozostała wierna gatunkowi, jakim jest powieść historyczna, dlatego jej czytanie było dla mnie przyjemnością.
Wiernie, szczegółowo i ciekawie pokazane zostało tło historyczne Wiosny Ludów. Oprócz wielu fikcyjnych bohaterów pojawiają się autentyczne postacie, z których największą uwagę przyciągają generał Józef Bem i poeta Sandor Petofi.
Brawurowo i emocjonalnie autorka przedstawiła sceny batalistyczne. Nie jestem ich wielką miłośniczką, ale tym razem czytałam je z zapartym tchem.
Na tle walk pokazane zostały losy różnych rodzin, od arystokratów po robotników i chłopów klepiących biedę w pańszczyźnianych majątkach. Akcję ubarwiają wątki miłosne, które potrafią zaskoczyć swym przebiegiem i finałem.
Niektóre fragmenty mogą wydać się nieco przerysowane i mentorskie, gdy autorka pisze o społecznym podłożu Wiosny Ludów, jednak nie psują one ogólnego wrażenia, tym bardziej, że pisarka dostrzega również minusy rewolucji, jej demony, okrucieństwo i paradoksy.
Niewątpliwą zaletą jest barwny język, pełen dynamicznych opisów i dialogów. Czasem styl może wydawać się trącący myszką, ale ma to swój urok.
Polecam przede wszystkim miłośnikom klasycznych powieści historycznych.
Cięższą podajcie mi zbroję : powieść o młodości Adama Jadwiga Chamiec
6,4
Styl nieco patetyczny, owszem, do tego cudna stylizacja językowa, która dla współczesnej młodzież brzmiałaby pewnie jak totalnie obcy język:). Młodość Mickiewicza ubrana w literacką fantazję; ukazanie miłości: w przyjaźni, damsko-męskiej, dla Ojczyzny. Warto nawet potrudzić się, czytając dawno napisaną powieść, by przypomnieć sobie czyny młodych Polaków sprzed wieków. Chciałabym, by współczesne młode pokolenie miało na kim się wzorować, by słowa: honor, Ojczyzna, przyjaźń, nie były tylko sloganami.