Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I tom - 8/10 Bardzo dobra powieść opisująca losy grupy niemieckich nastolatków w okresie II wojny światowej. Książka daje czytelnikowi odpowiedzi na ważne pytania, takie jak: czym jest honor, patriotyzm, moralność oraz czy walka za ojczyznę zawsze jest postawą godną i bohaterską. Dieter Noll za pomocą słów obrazuje czytelnikowi proces zmian zachodzących w głównym bohaterze. Holt pod wpływem wojennych wydarzeń kształtuje swoje "ja", poglądy, podejście zarówno do ludzi go otaczających jak i do samej wojny i swojej ojczyzny. Książka spodoba się każdemu kogo interesuje tematyka wojenna widziana oczami jej uczestników. II tom - 7/10 Przed sięgnięciem po drugi tom powieści wiedziałam, że będzie miał on charakter propagandowy, ale postanowiłam podejść do książki neutralnie, aby lektura do samego końca była dla mnie czymś przyjemnym i, żebym mogła wyciągnąć z niej jak najwięcej dla siebie. W drugim tomie widzimy losy bohaterów już po II wojnie światowej. Większość z nich dosyć szybko odnalazła się w nowej sytuacji, były to zwykle osoby, które nie splamiły swojego człowieczeństwa udziałem w wojnie pod przewodnictwem nazistowskiej ideologii. Inaczej było z głównym bohaterem Wernerem Holtem, który nie potrafił oddzielić brutalnej przeszłości od teraźniejszości. Książka zawiera w sobie całkiem sporo elementów socjalistycznej propagandy, ale przestaje być rażąca, jeśli nieco inaczej spojrzymy na całą historię. Ideologia socjalistyczna jest ideologią utopijną, która nie ma praktycznego zastosowania w realnym świecie. Biorąc pod uwagę fakt, że Niemcy podczas II wojny światowej pełnili funkcje agresora (co wywołało wyrzuty sumienia wśród narodu, który walczył w oddziałach niemieckich lub/i pozwolił dojść Hitlerowi do władzy),taka ideologia była dla nich czymś przyjemnym do przyswojenia, po tym, jak Niemcy dały się owładnąć hasłom pełnym nienawiści. Zdaję sobie sprawę, że autor nie miał na celu pokazania naiwności ludzi, tego, że zawierzyli następnej (błędnej) ideologii, tylko chciał pokazać ustrój komunistyczny w superlatywach, ale któż może nam zabronić interpretowania książek (i nie tylko) po swojemu? Polecam do lektury podejść w taki sposób, żeby można było bez męczenia się dokończyć powieść i poznać losy m.in. naszego głównego bohatera. Na koniec pragnę zaznaczyć, że te hasełka propagandowe nie brzmią jakby były skopiowane od Stalina, ani, że wątek polityczny nie stanowi większości fabuły, gdyż sporo jest tam o miłości, o wybaczeniu samemu sobie, o rywalizacji o kobietę i o próbach ukształtowania swojej przyszłości.