Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Zbrodnia w operze” to zbiór opowiadań kryminalnych polskich autorów, których akcja jest związana z Operą Narodową. Nie jestem entuzjastką opowiadań ani miłośniczką miejsca łączącego te teksty, ale motyw przewodni wydał mi się na tyle intrygujący, że postanowiłam zmierzyć się z tym zbiorem. Kilka doświadczeń z opowiadaniami z przeszłości pozwala mi sądzić, że nie można oczekiwać równego poziomu wśród publikowanych tekstów. Przekonałam się o tym już wcześniej i pogląd ten potwierdziłam również tym razem. Choć każde opowiadania w zbiorze miało w sobie coś mrocznego, interesującego i mądrego, to jednak nie wszystkie pomysły przypadły mi do gustu. Chciałam natomiast podjąć taką próbę, bowiem doszukałam się w niej możliwości, by poznać umiejętności pisarzy, z których twórczością nie miałam wcześniej do czynienia. I ten pomysł rzeczywiście się sprawdził, a doświadczenie okazało się zaskakujące, bowiem najbardziej z całego zbioru polubiłam opowiadanie Katarzyny Gacek. Nigdy wcześniej nie czytałam niczego, co zostało napisane przez tę autorkę i szczerze mówiąc nie jestem pewna, czy w ogóle trafiłam już na to nazwisko. A jednak fabuła, rozwój akcji, narracja i zakończenie całkowicie mnie rozbroiły i sprawiły, że nabrałam apetytu na więcej. Uwielbiam niepokojące historie i mroczne zbrodnie. To właśnie książki kryminały są gatunkiem, który zatrzymał mnie przy sobie najdłużej i nigdy nie dał powodu do rozczarowania. Poszukiwania nowych nazwisk i nowych pomysłów przyciągnęły mnie do tego tytułu. Nie spodziewałam się oczywiście, że opowiadania mogą dostarczyć tyle emocji i niespodzianek, co tradycyjne książki ze względu na okrojoną fabułę. Ale mogę śmiało powiedzieć, że każdy z tych autorów zaoferował czytelnikom przyjemną, budzącą obawy i skłaniającą do myślenia opowieść. Podobało mi się również, że niektórzy sięgnęli w przeszłość, co dodało ich historiom pewnej świeżości i pozwoliło spojrzeń na nie zupełnie inaczej. Na stronach zbioru mieszają się wydarzenia współczesne i te z minionych lat, ale oś dla wszystkich stanowi opera narodowa. Miejsce piękne, kulturalne, bogate. Dzięki opowiadaniom miałam okazję, by przyjrzeć mu się bliżej. Nigdy tam nie byłam, ale teraz już wiem, że chciałabym je odwiedzić. I przekonać się, jakie uczucia mogą budzić opery. „Zbrodnia w operze” wypadła w moich oczach bardzo korzystnie. Nie wszystkie teksty spotkały się u mnie z tym samym uznaniem, ale dzięki tej publikacji poznałam nowe kryminalne nazwiska i poczułam jakąś tęsknotę za forma sztuki, której nigdy za bardzo nie doświadczyłam. A i ta mroczna nutka opowiadań będzie przeze mnie mile wspominana.