Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiersze Marka Sztarbowskiego poznałem w internecie, 10 lat temu na usenetowej grupie dyskusyjnej pl.hum.poezja. Nie było wtedy stron i for o poezji, internet dopiero kiełkował, tak jak i "internetowi poeci". Dzisiaj, kiedy świetność pl.hum.poezja jest już tylko niewyraźnym wspomnieniem (choć grupa ciągle JEST),wierszy w sieci mamy tysiące, dobrej poezji w nich oczywiście bardzo mało. Myślałem, że ten tomik będzie inny, może poważny, bez mrugania okiem. A taki nie jest - jest lekki i frywolny. Szkoda (?) Marek Sztarbowski (na pl.hum.poezja pisał pod nickiem: marco) nie jest ani grafomanem, ani pośrednim wierszokletą, jest poetą niezwykłym, pewnie jednym z najlepszych poetów współczesnych. Tyle że... nikt go nie zna. Ten tomik jest jego pierwszą książką. Przeszedł bez echa, nakład 110 (sic!) egzemplarzy rozszedł się zapewne wśród znajomych. Brakuje mi w nim wierszy poważnych, są może takie trzy: jeden w środku tomiku, wydrukowany na czarnej kartce i dwa wiersze kończące. Reszta to teksty w lekkiej formie, pisane z niesamowitą precyzją poetycką - np. sonety o klasycznym układzie rymów, sylab, średniówek. Takie jak ten: Zwierzęcość ----------- Miłość w tobie rozpryskam, jak zajączek chutny, po udach porozcieram w żądzach pchły kosmate, mineralną poczujesz w omdleniu usz watę, próżno zwiniesz się, krzykniesz, zje cię wilk okrutny. Piersi ci poobśliniam wygłodniałym psiskiem i pomerdam ogonkiem nim zmienisz go w kijek, wsadzę w stanik różowy, brzydki świński ryjek, połachoczę pośladki złym niedźwiedzim pyskiem. Maleńka czarodziejko, teraz zmień mnie w smoka! Ogień w tobie rozdyndam plątaniną łusek, potem karp słodkousty niech w pępek cię cmoka. A na koniec w ryczerza odmień, daj całusek i na drogę potrzymać pozwól za kolanko. I puść mnie, ach już wypuść do żony, bogdanko. Po co sztucznie kategoryzuję wiersze na poważne i mniej poważne? Pewnie to tęsknota za przeszłością, wirtualnym przyjaciółmi, za pierwszą fajną grupą grupą poetycką, która miała kilku nietuzinkownych i nieznanych poetów. Tamte wspomnienia, tamte wiersze ciągle chwytają za serce - te z tomiku marco są tylko perfekcyjne. No, szkoda.