Wiersze Marka Sztarbowskiego poznałem w internecie, 10 lat temu na usenetowej grupie dyskusyjnej pl.hum.poezja. Nie było wtedy stron i for o poezji, internet dopiero kiełkował, tak jak i "internetowi poeci". Dzisiaj, kiedy świetność pl.hum.poezja jest już tylko niewyraźnym wspomnieniem (choć grupa ciągle JEST), wierszy w sieci mamy tysiące, dobrej poezji w nich oczywiście bardzo mało.

Myślałem, że ten tomik będzie inny, może poważny, bez mrugania okiem. A taki nie jest - jest lekki i frywolny. Szkoda (?)

Marek Sztarbowski (na pl.hum.poezja pisał pod nickiem: marco) nie jest ani grafomanem, ani pośrednim wierszokletą, jest poetą niezwykłym, pewnie jednym z najlepszych poetów współczesnych. Tyle że... nikt go nie zna.

Ten tomik jest jego pierwszą książką. Przeszedł bez echa, nakład 110 (sic!) egzemplarzy rozszedł się zapewne wśród znajomych. Brakuje mi w nim wierszy poważnych, są może takie trzy: jeden w środku tomiku, wydrukowany na czarnej kartce i dwa wiersze kończące. Reszta to teksty w lekkiej formie, pisane z niesamowitą precyzją poetycką - np. sonety o klasycznym układzie rymów, sylab, średniówek. Takie jak ten:


Zwierzęcość
-----------

Miłość w tobie rozpryskam, jak zajączek chutny,
po udach porozcieram w żądzach pchły kosmate,
mineralną poczujesz w omdleniu usz watę,
próżno zwiniesz się, krzykniesz, zje cię wilk okrutny.

Piersi ci poobśliniam wygłodniałym psiskiem
i pomerdam ogonkiem nim zmienisz go w kijek,
wsadzę w stanik różowy, brzydki świński ryjek,
połachoczę pośladki złym niedźwiedzim pyskiem.

Maleńka czarodziejko, teraz zmień mnie w smoka!
Ogień w tobie rozdyndam plątaniną łusek,
potem karp słodkousty niech w pępek cię cmoka.

A na koniec w ryczerza odmień, daj całusek
i na drogę potrzymać pozwól za kolanko.
I puść mnie, ach już wypuść do żony, bogdanko.


Po co sztucznie kategoryzuję wiersze na poważne i mniej poważne? Pewnie to tęsknota za przeszłością, wirtualnym przyjaciółmi, za pierwszą fajną grupą grupą poetycką, która miała kilku nietuzinkownych i nieznanych poetów. Tamte wspomnienia, tamte wiersze ciągle chwytają za serce - te z tomiku marco są tylko perfekcyjne. No, szkoda.

Wiersze Marka Sztarbowskiego poznałem w internecie, 10 lat temu na usenetowej grupie dyskusyjnej pl.hum.poezja. Nie było wtedy stron i for o poezji, internet dopiero kiełkował, tak jak i "internetowi poeci". Dzisiaj, kiedy świetność pl.hum.poezja jest już tylko niewyraźnym wspomnieniem (choć grupa ciągle JEST), wierszy w sieci mamy tysiące, dobrej poezji w nich oczywiście...