Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Typowa, uniwersytecka praca zbiorowa znawców tematu, gdzie każdy miał do opisania swój odcinek w pasjonującej historii Niemiec. Książka jest napisana dość beznamiętnie, faktograficznie, tak aby mogła posłużyć za podręcznik dla studentów historii lub osób pasjonując się tematem. Układ książki jest typowo chronologiczny, opis rozpoczyna się od pojawienia się plemion germańskich w dorzeczach rzek Renu i Łaby w okolicach X w. p.n.e., skąd wyparły mieszkające tutaj wcześniej plemiona celtyckie. Praojczyzną współczesnych Niemców była Skandynawia. Ludy germańskie odegrały kluczową rolę w czasach wędrówek ludów i walnie przyczyniły się do upadku Cesarstwa Zachodnio-rzymskiego. Co ciekawe, sama Germania została zchrystianizowana dopiero w połowie VIII w., między innymi zaborczymi wojnami Karola Wielkiego. Po ustanowieniu Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w którego skład wchodziło między innymi Królestwo Niemieckie, nastało około 300 lat istnienia zcentralizowanej monarchii, która regularnie sięgała po władzę w państwach włoskich, również nasz kraj odczuwał konsekwencję ekspansjonizmu niemieckiego. W połowie XIII wieku, po wielkim bezkrólewiu, nastąpiło długotrwałe rozbicie dzielnicowe Niemiec. W konsekwencji następne stulecia uśpiły ogólnoniemiecką państwowość. Zasadniczym zwrotem w historii Niemiec jak i Europy, był wybuch reformacji. Niemiecki mnich Marcin Luter przeciwstawił się praktykowanemu przez ówczesny Kościół procederowi, że łaskę Bożą można kupić opłacając się urzędnikom Kościoła Katolickiego. Wystąpił też przeciwko dość bałwochwalczemu kultowi świętych, o których nie ma mowy w ewangelii, a przede wszystkim odrzucił całą hierarchię kościelną wraz z jej zbiurokratyzowaną administracją, co owocowało wypowiedzeniem zwierzchności papieżowi w dalekim Rzymie. Te wydarzenia podzieliły Niemcy oraz całą Europę na cześć protestancką oraz wierną katolicyzmowi. Konsekwencją tego były okrutne wojny religijne, które spustoszyły kraj i znacznie zredukowały jego ludność, być może nawet o połowę. Kolejne dwa stulecia to zażarta rywalizacja dwóch państw niemieckich: starej a wielkiej Austrii oraz młodych a dynamicznych Prus. Wojny napoleońskie oraz zabory ziem polskich przez oba państwa niemieckie, wzmocniły i scementowały obu konkurentów, z których każdy próbował się wysforować na lidera i główną siłę zjednoczeniową narodu w jeden organizm polityczny. W drugiej połowie XIX w. taka rola przypadła Prusom, które po zwycięskiej wojnie z Francją proklamowały w 1871 r. powstanie Cesarstwa Niemieckiego. Cesarstwo powstało na koncepcji małych Niemiec czyli bez ziem należących do cesarstwa Habsburgów. Przez następne 50 lat Europa znajdowała się pod wpływem przewagi niemieckiej na kontynencie. Dopiero Wielka Wojna i koalicja większości państw świata przeciwko Niemcom złamała ich przewagę. Okazało się ,że było to dopiero preludium do największej hekatomby w dziejach starego kontynentu, jakim były hitleryzm i sprowokowana przez niego II Wojna Światowa, ale to już jest zupełnie inny temat.