Co napisał(-a) Wiktor Bater?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Wesoły rajski ptak. Ostatnia rozmowa. Artykuły. Wywiady Nikt nie spodziewa się rzezi. Notatki korespondenta wojennego

Szukasz cytatów z książek Wiktor Bater?

Cytaty z książek autora Wiktor Bater

Wiktor Bater

7,6/10

Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje

Urodzony: 24.09.1966Zmarły: 07.04.2020

Polski dziennikarz i korespondent.
Urodził się w Warszawie.
Korespondent polskich mediów z Moskwy.
W latach 1994-1999 pracował dla Polskiego Radia, a przez następne 8 lat był korespondentem TVN. Później na 2 lata znów związał się z mediami publicznymi, by potem przejść kolejno do Polsatu i Radia ZET.
Szef newsroomu Superstacji (do momentu, gdy kanał ten, zakupiony przez Grupę Polsat, nie zrezygnował z prezentowania polityki na swej antenie).
Relacjonował atak na szkołę w Biesłanie w 2004 r. oraz był pierwszym dziennikarzem na miejscu katastrofy smoleńskiej w 2010 r.
Na początku marca 2008 r. nakładem Wydawnictwa Znak na półkach księgarskich ukazała się publikacja Wiktora Batera zatytułowana "Nikt nie spodziewa się rzezi. Notatki korespondenta wojennego".

Żona: Shazi (do 07.04.2020, jego śmierć),syn Leon.

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

Wesoły rajski ptak. Ostatnia rozmowa. Artykuły. Wywiady

Patronat LC

2022

Wesoły rajski ptak. Ostatnia rozmowa. Artykuły. Wywiady

Izolda Kiec, Wiktor Bater

Patronat LC

8,2 z 21 ocen

92 czytelników 7 opinii

2022

Dodaj na półkę

2008

Nikt nie spodziewa się rzezi. Notatki korespondenta wojennego

Wiktor Bater

7,0 z 84 ocen

230 czytelników 13 opinii

2008

Dodaj na półkę

Popularne cytaty autora

Cytat dnia

Nie wiem co jest większą krzywdą (...). Czy nadzieja nie zabija bardziej niż jej brak?

Wiktor Bater, Nikt nie spodziewa się rzezi. Notatki korespondenta wojennego

1 osoba to lubi

Każdemu z nas się wydaje, że jest nieśmiertelny i niezniszczalny, że kule padają wszędzie wokół, ale nie dosięgną mnie.
Wiktor Bater , Wesoły rajski ptak. Ostatnia rozmowa. Artykuły. Wywiady
osób to lubi
Nie chodzi o pokazywanie krwi i śmierci, tylko o ujawnienie, gdzie to się rodzi. I w jaki sposób konflikt się rozwija, eskaluje jak kula śni...
Nie chodzi o pokazywanie krwi i śmierci, tylko o ujawnienie, gdzie to się rodzi. I w jaki sposób konflikt się rozwija, eskaluje jak kula śnieżna.
Wiktor Bater , Wesoły rajski ptak. Ostatnia rozmowa. Artykuły. Wywiady
osób to lubi

Zobacz więcej cytatów

Najnowsze opinie o książkach autora

Wesoły rajski ptak. Ostatnia rozmowa. Artykuły. Wywiady Izolda Kiec

KzK

ocenił(a) na 91 rok temu

Pamiętam go z TVN-u, bo jeśli chodzi o radio, słuchałam głównie starej Trójki. Ale właśnie w radiu zaczynał i szybko trafił do Moskwy jako korespondent. Nie umiał usiedzieć na miejscu. Gdziekolwiek coś się działo, tam pojawiał się Bater. Potrafił się wcisnąć tam, gdzie nie wpuszczano nikogo. To on pierwszy podał informację o katastrofie pod Smoleńskiem - wtedy już pracował w telewizji. Na własne oczy oglądał działania wojenne w Osetii, Afganistanie, Jugosławii, był w Biesłanie, kiedy rosyjskie służby "odbijały" zakładników. Doskonale poznał mentalność Rosjan i wszystkie wady aparatu państwowego. Lata napędzane alkoholem i adrenaliną, straszne obrazy, których pewnie nie dało się usunąć z pamięci, zrobiły swoje - leczył się w Klinice Psychiatrii i Stresu Bojowego. Ale coś chyba zawiodło. Miał ledwo 54 lata, kiedy znaleziono go martwego we własnym mieszkaniu... (cd recenzji na fb) https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.418885991470850/8260884103937627/

Przeczytaj

Nikt nie spodziewa się rzezi. Notatki korespondenta wojennego Wiktor Bater

Szymon_M

ocenił(a) na 92 lata temu

Po tego typu reportażach przekonuję się, że korespondenci wojenni to współcześni Indiana Jones-y czy tam inni poszukiwacze przygód. Książka Batera jest szczera i prawdziwa do bólu. Bez opisów szerokiego tła, przyczyn i skutków danych konfliktów. Dostajemy opis tych miejsc i sytuacji, których autor był świadkiem. Momentami oszczędny styl, często okraszony sporą dawką cynizmu i ironii, jest siłą, która sprawia, że książki nie da się odłożyć na półkę, a całość czyta się jednym tchem. Wniosek po "Nikt nie spodziewa się rzezi" jest jeden - jesteśmy naprawdę popierdolonym gatunkiem, z gdzieś głęboko zakorzenionym okrucieństwem, którego ujście to tylko kwestia bardziej lub mniej skrajnej sytuacji.

Przeczytaj