Urodziła się w 1927 roku w Nowym Jorku, ale z pochodzenia była Irlandką. W wieku zaledwie 17 lat została stewardesą w liniach lotniczych Pan American, co pozwoliło jej spełnić marzenia o podróżach (była w Europie, Afryce i Azji). W 1949 roku poślubiła starszego od siebie Warrena Clarka. Po śmierci męża samotnie wychowywała pięcioro dzieci, a gdy podrosły, czyli w wieku 43 lat, rozpoczęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Fordham (Lincoln Centre). Uczelnię ukończyła w 1979 roku. Mary Higgins Clark zaczęła pisać zaraz po ślubie, ale swoje pierwsze opowiadanie udało jej się sprzedać dopiero w 1956 roku. Jej pierwsza książka była powieścią biograficzną o George'u Washingtonie. Kolejna powieść-thriller „Gdzie są dzieci?” okazała się bestsellerem i punktem zwrotnym w życiu i karierze autorki. Mary Higgins Clark - nazywana Królową Suspensu - była najlepiej sprzedającą się autorką tego gatunku powieści w USA. Tylko tam wydrukowano ponad 45 milionów jej książek. Zmarła 31 stycznia 2020 w Naples (Floryda).http://maryhigginsclark.com/
Główna intryga w książce jest zawiązana w tak ciasny supeł, że czytelnik nie ma szans dowiedzieć się sam kto jest mordercą. Autorka myli tropy, dokłada nowych poszlak, na zmianę sprawia, że różne postaci stają się mniej lub bardziej podejrzane. Wszystko jest zagmatwane i pozostawia czytelnika w zawieszeniu.
Głównymi bohaterkami są telewizyjna prezenterka, która prowadzi program mający na celu rozwiązanie kryminalnych zagadek, Laurie Moran, i Kendra- mająca zostać bohaterką kolejnego odcinka kobieta oskarżona o zlecenie zamordowania swojego męża, znanego lekarza celebryty. Laurie ma udowodnić winę lub niewinność Kendry.
Jest to któryś z kolei tom opowiadający o Laurie Moran, ale nie daje się tego odczuć podczas lektury.
Jak już pisałam, wydarzeń jest mnóstwo, tropy co chwilę się zmieniają, jest też dużo bohaterów. To powinno być plusem, ale w tak krótkiej książce niekoniecznie nim jest- odniosłam wrażenie, że wątki zostały napisane powierzchownie, nie miałam możliwości wczuć się w klimat wydarzeń. Szkoda, bo potencjał był ogromny.
Potwory długo dobrze się maskują.
Trzeba czekać do finału by wszystkie się objawiły odkrywając swe paskudne charaktery. J
edno zło ponosi karę ostateczną, inne - będzie toczyło batalię procesową by kara była jak najmniejsza. A jeszcze inne - odejdzie z milionami wyszantażowanych dolarów, ku jeszcze lepszym profitom w objęciach staruszka milionera.
I dałbym wyraz uznania dziełu autorki tylko...
Jak to obserwuję w wielu opowieściach tworzonych przez panie [jakaś taka moda?] tu też pojawia się motyw: Ona, oczywiście piękna, zupełnie przypadkowo, zdaje się - doraźnie spotyka gościa - a on taki przystojny, elegancki, szarmancki, że o kasie nie wspominajmy. I ma być tylko zwykła kolacja niby na bazie interesów ale jakoś tak ciepło się dziewczynie robi i nie może się doczekać kolejnego spotkania (oczywiście niechcianego ale...). I zupełnie wbrew sobie, nie bacząc na groźbę ostracyzmu (a co tam) brnie w ro coraz głębiej (w tej powieści na szczęście bez przeżywania upojnych nocy).
Do tego wszystko rozgrywa się w świecie, w którym portfele pęcznieją nie plikami gotówki a plikami kart kredytowych , wypadających w najmniej wskazanych momentach, by zagrozić przestępcy.
No i przypadek sekretarki oszusta, której w majestacie formalizmu prawnego grozi się wizją gwarantowanego wieloletniego więzienia. Każdy spojrzałby na to: korespondencja, przygotowanie zestawień, serdeczność wobec rozmówców szefa -wykonywała swoje obowiązki. Ale dla wzmocnienia intrygi trzeba z niej uczynić wspólniczkę oszusta, a dowodem jej współudziału jest m.in. to, że miała dobre wynagrodzenie (ale przecież nie "pod stołem"!).
Wreszcie - trochę naiwnie postawiona jest dramatycznie oskarżycielska historia dziewczyny z koledżu (liceum?).
Pomijając potoczne wyobrażenia, z medycznego punktu widzenia wynika, bez szczegółów, że takie zdarzenia jak jej dramat występują w przeważającej większości z przyczyn naturalnych właściwości organizmu, w 60% przypadków (i jest to dobrze udokumentowane medycznie) powodem jest wada chromosomalna, kolejne 20% spowodowane jest innymi wadami genetycznymi. Pozostałe 20% przyczyn to zaburzenia hormonalne, silne urazy brzucha, infekcje (raczej ciężkie przypadki),zaburzenia krzepnięcia i czynniki środowiskowe. W tym fragmencie opowieści odkrywamy, że dziewczyna była wykorzystana ale nie ma nawet zająknięcia
by przy tym odniosła jakieś obrażenia fizyczne.
No ale ten dramat to istotny fragment kształtowania całości.
Poza tym, tak się czepiam ale w całości czyta się to naprawdę dobrze. Można polecać...