Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dziecko kształtowano i dziecko samo się kształtowało. Działały tu dwie siły i nikt nie mógł przewidzieć, jaki będzie wynik ich oddziaływania." Książka Clifforda Chase'a jest trochę jak teksty Pidżamy Porno - pojedyncze cytaty można odczytywać z głębokim sensem, ale całość jest bez sensu. Mamy tu kocioł pełny absurdu przyprawionego naturalizmem i liryzmem. Z jednej strony zgłębianie tajemnic miłości, z drugiej strony problemy z kupą (swoją drogą jeden z właścicieli misia to właśnie Clifford, zdaje się, że bardzo osobiście opisuje nam swoje dzieciństwo). Na początku zapowiadało się nawet ciekawie. Spojrzenie na przemijanie dzieciństwa z punktu widzenia nieruchomego misia nabrało nowego smaku. Jednak później miś ożywa, robi kupę i rodzi kolejnego misia, a potem wskutek nieszczęśliwych zdarzeń zostaje oskarżony o 9678 zbrodni, w tym o głoszenie teorii heliocentrycznej czy ewolucjonizmu Darwina. Sam proces został z góry ustalony tak, by pogrążyć oskarżonego, a jego adwokat Karol Niewygrał, mimo swoich starań - zasługuje na to nazwisko. [SPOILER] Końcówka książki jest na tyle otwarta, że można sobie dopowiedzieć, co się chce - brak pomysłu czy kolejny zamysł filozoficzny? [SPOILER]. Co ciekawe - imię Winkie oznacza penis, a autor pisał również książki o tematyce LGBT, więc może powieść ma głębsze znaczenie, którego ja nie potrafię odczytać. Największą zaletą powieści jest pomysł, a inną zaletą - jej długość. Na szczęście nie zdążysz zmarnować zbyt wiele czasu na nią. Największy minus to brak puenty. Powieść mówi o wolności, miłości i swobodzie, ale nie mogę się oprzeć, żeby nie zadać pytania: i co z tego wynika?