Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W obliczu trwającej wojny polecam każdemu tą świetną i nieszablonową pozycję. Wóycicki skupia się głównie na obecnych relacjach polsko-ukraińskich. Historia OUN i UPA jest opisana dość skromnie, jednakże zostają obalone istotne mity na temat tych organizacji. Wiedza historyczna przeciętnego Polaka jest znikoma, więc dla niektórych może być zaskoczeniem, że Bandera w 1943 r. był więziony przez Niemców w Sachsenhausen, albo że u Doncowa można dojrzeć inspiracje Dmowskim i Balickim. Polacy lubią interpretować dzieje przez pryzmat wybiórczych wydarzeń, nie znając łańcucha przyczynowo-skutkowego ani tła historycznego. Powyższe fakty są dość podstawową wiedzą, lecz najwyraźniej nie dla narodowych troglodytów, czerpiących „informacje” z facebooka i szemranych stron. Autor stara się patrzeć oczami Ukraińców na historię i obecną politykę. Wyjaśnia motywy ukraińskich nacjonalistów, jednak należy wyraźnie podkreślić, że w żadnym stopniu nie usprawiedliwia zbrodni wołyńskiej. Dla równowagi, znajdziemy fragmenty o brutalnej polityce II RP wobec Ukraińców oraz o specyficznych relacjach polski pan - rusiński chłop. Wszystko razem zostaje połączone w jedną układankę. Najwięcej jednak uwagi Wóycicki poświęca obecnym sąsiedzkim kontaktom. Wskazuje na niejednoznaczność kultu UPA. Wiele rzeczy, które wydają nam się skrajnie antypolskie, mogą mieć naprawdę inny wymiar. Należy wziąć pod uwagę, że Ukraina zawsze w pierwszej kolejności była narażona na imperializm rosyjski, co ma wpływ na jej politykę historyczną i panteon antykomunistycznych bohaterów. Dla nas również kremlowskie rozpasanie stanowi zagrożenie, więc jedziemy na tym samym wózku. Oprócz polityków, to przede wszystkim historycy powinni nas pogodzić. Autor jest przekonany o konieczności podejmowania zabiegów pojednawczych.