Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uff. Książka , która nie powinna być debiutem dla czytelników lubiących sensacje związane z chrześcijaństwem, Chrystusem, templariuszami itp. Autor starał się poruszyć wszystkie popularne tematy religii katolickiej i związane z nimi zagadki i niestety nie wyszło to dobrze. Książka jest napisana złym stylem i chaotycznie. Nadmiar faktów dat, imion i nazw jest wręcz przytłaczająca i dla laika nieprzyswajalna. W jednym akapicie mamy często kumulację 6 imion (wielu podwójnych),5 nazw krain lub miejscowości na tle 3 i więcej wydarzeń historycznych. Gdyby autor skupił się na jednym, konkretnym temacie, wyszłoby lepiej, przejrzyściej i ciekawiej. Tymczasem mamy wszystko i nic: dokumenty gnostyczne, legendy historyczne i przypowieści w kontrze do cytowanych fragmentów Nowego Testamentu , których to wątków autor w pełni nie ocenia, nie wysuwa żadnych podsumowań lub wniosków – ot, po prostu temat się urywa. Jest wiele ciekawszych i przede wszystkim lepiej napisanych książek dotyczących „tajemnic kościoła” , bo w tej odnosi się wrażenie pójścia w ilość , zamiast w jakość. Początek w formie encyklopedycznej lub leksykonu (imiona, miejsca, przydomki i wydarzenia wczesnego chrześcijaństwa) , poprzez rozprawkę historyczną o królu Arturze, która na końcu zamienia się w opowiadanie sensacyjno-kryminalne o Zakonie Syjonu i Wizygotach – za dużo i za gęsto. Na dodatek problematyka okraszona takim nadmiarem ezoteryki, że podejrzewam autora o wykorzystanie ww. tematów w celu czysto marketingowym. Ciekawe jednak są fragmenty dot. nauk i pochodzenia Chrystusa (bez zbytniego wnikania w dogmaty wiary) na tle wydarzeń historycznych. Uwarunkowania polityczne, frakcje religijne we wczesnym chrześcijaństwie, rywalizacja religijna, czy wręcz „walka o dusze” , to jedne z ciekawszych wątków tej książki. Oczywiście, że wiele z tych sensacyjnych informacji znanych jest z innych pozycji literackich, ale i z tej można kilku ciekawych spostrzeżeń się doszukać (uwaga! Drzewo genealogiczne Chrystusa wymaga ponadnormatywnego skupienia  ). Nie jest najlepiej jak dla mnie, a szkoda. Nie trudno tej książce „przypiąć łatkę” taniej sensacji, napisanej przez grafomańskiego autora zwalczającego podstawy kościoła chrześcijańskiego , a katolickiego w szczególności, starającego się być naukowym wcieleniem Dona Browna.