Varia
17
Najnowsze artykuły
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytyki
1
ArtykułyLiliana Więcek: „Każdy z nas potrzebuje w swoim życiu wsparcia drugiego człowieka”
1
ArtykułyOto najlepsze kryminały. Znamy finalistów Nagrody Wielkiego Kalibru 20243
ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?
34
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Powiązane treści
Długi marsz Sławomir Rawicz
" Długi marsz" Sławomira Rawicza to światowy bestseller. A jeszcze głośniej zrobiło się o nim po świetnym filmie Petera Weira "Niepokonani", który jest ekranizacją (choć niedokladną) książki Rawicza. "Długi marsz" czytałam po raz drugi czy trzeci i wciąż robi na mnie duże wrażenie. Niby opowieść jakich wiele: aresztowanie, stalinowskie więzienia, absurdalne zarzuty i sfingowany proces. A potem zsyłka na daleki Sybir. Nieludzkie warunki transportu, marsz do łagru i obozowe życie. A potem ucieczka. Rawicz, razem z sześciorgiem kompanów, podejmują się szaleńczej ucieczki na Południe. Pokonują tajgę, tundrę, syberyjskie rzeki; potem Mongolię i pustynię Gobi, by dojść do Tybetu, Himalajów i w końcu osiągnąć cel wędrówki, Indie. Po drodze walczą z głodem, pragnieniem, zimnem, upałem, wyczerpaniem, strachem, bólem. Pokonują niezliczone przeszkody, podejmują trudne decyzje, spotykają dobrych, bezinteresownych ludzi, którzy nieraz ratują im życie i przywracają wiarę w człowieka. No i grzebią swoich towarzyszy, tych którym ciało, bo nie duch, odmówiły posłuszeństwa. Książka ta napisana jest żywym i barwnym językiem choć bardziej w reporterskim, powściągliwym stylu. Razem z bohaterami przemierzamy 6000 km by osiągnąć z nimi upragnioną wolność. Wokół książki narosło wiele kontrowersji i niejasności. Sławomir Rawicz był oskarżany o kradzież opowieści od Władysława Glińskiego, który to podobno opowiedział swoją podróż Rawiczowi. Badania dokumentów obu więźniów pokazują, że obaj z nich zostali zwolnieni z gułagów w ramach amnestii w 1942 r. i przetransportowani do armii Andersa, więc żaden z nich nie mógł odbyć tego karkołomnego marszu. Zresztą są w książce rzeczy, które bardzo zastanawiają i nie do końca pasują historycznym i geograficznym faktom. Nie będę wchodzić w szczegóły by nie zdradzać za dużo. Zresztą przekonajcie się sami. Pomimo tego, że nie wiadomo czy Rawicz był rzeczywistym bohaterem tej drogi czy jest to opowieść kogoś innego a może tylko droga planowana i tak szczegółowo wyobrażana sobie, że stała się nieodłączną częścią biografii Rawicza, warto ją przeczytać. Do czego szczerze zachęcam 🙂Długi marsz Sławomir RawiczPrawie 20 lat temu pierwszy raz obejrzałam piękny niemiecki film przedstawiający powrót niemieckiego jeńca z obozu na dalekiej Syberii do domu - "Jeniec, tak daleko jak nogi poniosą". Od tamtej chwili wchłonęłam w temat na całego. Być może dlatego lektura "Długiego marszu", niełatwa, ale opowiadająca podobną historię, wciągnęła mnie na całego. Tym bardziej, że jednym z jej bohaterów był Polak, Sławomir Rawicz. Książka "Długi marsz" oparta jest na autobiograficznych przeżyciach jej autora, Sławomira Rawicza, który wiosną 1941 roku, jako 26 - letni porucznik polskiej kawalerii zorganizował ucieczkę z obozu 303 znajdującego się na Syberii. Wraz z nim ucieka też sześciu innych więźniów różnych narodowości - Zaro, Smith, Paluchowicz, Kolemenos, Marcinkovas oraz Makowski. Bez kompasu, zaopatrzeni jedynie w ciepłe ubrania, worki, nóż i siekierę, uciekali na południe przez tajgę, wyżyny Mongolii, pustynię Gobi, Tybet, Himalaje, aż do brytyjskiej części Indii. W sumie pokonali ponad 6000 kilometrów. Codziennie ze wszystkich stron czyhały na nich różne niebezpieczeństwa. Oni jednak dzielnie idą przed siebie. Wraz z nimi przez pewien odcinek drogi przemierza siedemnastoletnia Polka imieniem Krystyna. Niestety, chociaż mają dużą wolę przeżycia, odwagi i wytrzymałości, to nie wszystkim udaje się osiągnąć zamierzony przez siebie cel. Bardzo dobrze mi się czytało tą pozycję, chociaż chwilami łapałam się na tym, że porównywałam ją z "Jeńcem. Jak daleko nogi poniosą". Najbardziej urzekły mnie w niej opisy przyrody, jaką uczestnicy ucieczki mieli okazję zobaczyć podczas swojej eskapady. A zarazem przeraziły mnie sceny śmierci niektórych z nich. Umieranie na puchlinę wodną, zamarznięcie podczas snu, oderwanie się od ściany górskiej - nikt by nie chciał zakończyć życia w taki sposób. Dla uczestników tytułowego długiego marszu był to chleb powszedni. Przeżywali odejścia poszczególnych członków eskapady, a jednocześnie wiedzieli, że ta żałoba nie może trwać za długo. Bo inaczej i dla nich ta droga zakończyłaby się śmiercią.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
