Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać29
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel3
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jerzy Eisler
22
7,4/10
urodzony 12 czerwca 1952 r. w Warszawie jest od 2002 r. dyrektorem Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie. Od ponad czterdziestu lat pozostaje związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk, w którym od początku roku 2011 kieruje Zakładem Badań nad Dziejami Polski po 1945 roku. W latach 1994–1997 był dyrektorem Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego przy Ambasadzie Rzeczpospolitej Polskiej w Paryżu. Przez 15 lat w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego prowadził wykłady oraz seminarium magisterskie. Jest znawcą najnowszych dziejów Francji oraz historii Polski po II wojnie światowej. Jest autorem, współautorem lub redaktorem blisko trzydziestu książek, a także ponad pięciuset recenzji oraz artykułów naukowych i popularno-naukowych. Jego książki kilkakrotnie wyróżniane były nagrodami („Klio”, tygodnika „Polityka”, Polskiego PEN-Clubu). Ponadto odznaczony został Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”, Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
7,4/10średnia ocena książek autora
329 przeczytało książki autora
685 chce przeczytać książki autora
9fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Czterdzieści pięć lat, które wstrząsnęły Polską. Historia polityczna PRL
Jerzy Eisler
7,3 z 68 ocen
267 czytelników 9 opinii
2018
Co nam zostało z tamtych lat. Dziedzictwo PRL
Jerzy Eisler
6,2 z 23 ocen
112 czytelników 5 opinii
2016
Drogi do wolności. Drogi do wspólnej Europy 1945-2007
Jerzy Eisler
7,5 z 4 ocen
16 czytelników 0 opinii
2008
Świat i Polska 1939 - 1992
Melania Sobańska-Bondaruk, Jerzy Eisler
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1993
Najnowsze opinie o książkach autora
Sprzeczne narracje… Z historii powojennej Polski 1944–1989 Piotr Gontarczyk
7,3
Spory i polemiki wobec ukazywania wypaczonych dziejów Polski
W związku z nadchodzącym weekendem polecam Wam kolejną niezwykle ważną monografię: ''Sprzeczne Narracje... Z Historii Powojennej Polski 1944- 1989'', pod redakcją Roberta Spałka. Jej autorzy podjęli trud uporządkowania najważniejszych problemów i zagadnień z historii Polski. Jest to praca zbiorowa, piszą m.in. Piotr Gontarczyk, Jerzy Eisler, Andrzej Paczkowski, Jarosław Pałka, Marcin Zaborski, Jan Żaryn...
Wedle mojej opinii, ''Sprzeczne Narracje'' to książka bardzo potrzebna, systematyzująca wiedzę, szczególnie na tle przekłamanych opracowań deprecjonujących odpowiedzialność poszczególnych osobistości. Rozważania otwiera tekst Marcina Zaborskiego, który dotyka wielu materii. Tłumaczy kim byli polscy komuniści, zdrajcy czy bohaterowie? Sporo miejsca zajmują życiorysy generałów Jaruzelskiego, Kiszczaka ( czystki antysemickie w wojsku, represje wobec oponentów, krwawa rozprawa z górnikami w ''Wujku''). Ten pierwszy miał korygować swój życiorys, zmieniając kilka rzeczy, co udowodnił dr Gontarczyk.
Historycy w swoich niestrudzonych poszukiwaniach pragną znaleźć odpowiedź na pytanie, czy wprowadzenie stanu wojennego było zasadne. Wokół tego wydarzenia wciąż pokutują mity (np. o sowieckiej interwencji w naszym kraju),nawiązujące do wypowiedzi Leonida Breżniewa: ''Jak się będzie komplikować, to wejdziemy, ale bez ciebie nie wejdziemy''.
Objaśniono istotną terminologię, solidne przypisy i bibliografia zachęcają do lektury. Przystępując do niej należy zwrócić uwagę na wstęp dra Roberta Spałka, ów kładzie nacisk na kilka aspektów. Uczula czytelników, że pewne kręgi ( często wywodzących się z dawnych środowisk politycznych, jak np. Jerzy Urban) próbują narzucić własną wizję historii. Zapomniano kim był Zygmunt Bauman, traktując go jako wyrocznię; funkcjonariusz Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwalczający podziemie. W imię poprawności politycznej schlebia się dawnym notablom.
Słusznie pisze prof. Andrzej Zybertowicz o tym co się dzieje w polskiej historiografii o pudrowaniu prawdy, iż jest to ''unieważnianie prawdy''. W utrwalaniu pozytywnego wizerunku komunistycznych dygnitarzy prym wiodą tygodniki: Nie, Newsweek oraz dziennik Gazeta Wyborcza.
Myślę, że monografia ''Sprzeczne Narracje'' usatysfakcjonuje wiele osób, w szczególności pasjonatów historii. Każdy z nas powinien znaleźć coś dla siebie, dla zainteresowanych wojskowością i służbami, polecam szkic dra Jarosława Pałki, Ludowe Wojsko Polskie w systemie władzy.
Każdy z tekstów obudowany jest porządną bibliografią.
Kolaboracja we Francji 1940-1944 Jerzy Eisler
8,3
Bardzo dobra praca profesora Jerzego Eislera, autora m.in. biografii Petaina. Autor opisuje postawy francuskich polityków, twórców kultury oraz społeczeństwa przez wybuchem II wojny światowej, w trakcie klęski Francuzów oraz podczas niemieckiej okupacji.
W odniesieniu do lat 1940-44 nie ogranicza się do strefy Vichy, czyli tzw. Państwa Francuskiego, ale przedstawia stosunek do okupanta także na terenach bezpośrednio zajętych przez Niemców.
Tytułowa kolaboracje można podzielić na kilka części. Pierwsza to oczywiści polityczna. Petain, Laval i kolaboracyjny rząd w Vichy, wsławiony deportacją Żydów do obozów koncentracyjnych. Ale nie tylko – w Paryżu działali jeszcze bardziej pronazistowscy politycy, jak Deat czy Doriot, a Niemcy prowadzili nabór do dywizji SS Charlemagne. Większość z nich to przedwojenni prawicowcy (aczkolwiek nie wszyscy),z nazizmem łączył ich przeważnie antykomunizm i antysemityzm.
Kolejny aspekt to postawa ludzi kultury – pisarzy, dziennikarzy, filmowców, aktorów. Paradoksalnie nie dotykały ich żadne represje, wychodziły książki, kręcono filmy. Oczywiście nie antyniemieckie czy antynazistowskie, ale poza dziennikarzami organów przedwojennych lewicowych partii politycznych niewielu spośród nich musiało zmienić zawód. Zaś postawa niektórych budziła, delikatnie mówiąc, sprzeczne uczucia.
Wreszcie najciekawszy aspekt, przemilczany i pomijany. Udział społeczeństwa w kolaboracji. Tych którzy czynnie przeciwstawiali się złu (ruch oporu) było niewielu. Większość była bierna. Ale wielu ochotników zgłaszało się na roboty do Niemiec, a marszałek Petain był naprawdę popularny. W książce pokazano zdjęcia tłumów w Paryżu słuchających jego przemówienia … 26 kwietnia 1944 roku, półtora miesiąca przed lądowaniem Aliantów w Normandii. Oczywiście nie chodziło o akceptację niemieckiej dominacji, ale o to, że w porównaniu z innymi okupowanymi krajami Francuzi mieli się zdecydowanie lepiej. Nie chcieli wojny i ofiar.
Bardzo interesujący jest ostatni rozdział – rozliczenia z kolaboracją. Niewiele wyroków śmierci, w większości zaocznych, 40 000 skazanych kolaborantów, ale tylko połowa trafiła do wiezień, zaś wszyscy zostali amnestiowani w 1953 roku. Rozstrzelany premier rządu Vichy – Pierre Laval powiedział sędziom „Ja mianowałem was wszystkich. Was, którzy mnie teraz sądzicie.” Bardzo dobra monografia.