Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka typu: opis jest streszczeniem 80% zawartej historii, czyta się w oczekiwaniu na to kiedy zacznie się dziać coś o czym nie wiem. Wątek #MeToo wsadzony chyba tylko dlatego, że w obecnym czasie było to modne, bez wpływu na historię, bez konkluzji. Bohaterka... właściwie nie wiadomo o co jej chodzi. Ma jakieś rozterki ale nie ma celu, zresztą też go nie szuka. Nie budzi ani współczucia, ani podziwu, ani odrazy, właściwie to żadnych emocji. Z jednej strony przedstawiana jest jako ktoś, kto działa w branży od 10 lat, z drugiej strony oczywistości turystyki emocjonalnej ja zaskakują. Może trzeba na nią spojrzeć przez pryzmat kultury koreańskiej, której zupełnie nie znam, ale równie dobrze w książce mogło by jej nie być. Zakończenie jest jedynie pobieżnie związane z opowiadaną historią, dobrze się z nią łączy i dobrze ją kończy, ale tutaj wydaje mi się pójściem na łatwiznę. Myślę, że miało być zmuszające do refleksji, ale do mnie nie trafiło. Na plusy objętość książki (dzień lub dwa wieczory) i warsztat pisarski autorki. Czytało się to bez znużenia... Jedynie historia do poprawy.