Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Umieszczenie akcji w barwnej epoce pełnej wielkich wydarzeń nie wystarczy, by stworzyć z automatu wielką literaturę. Postaci zarysowane są z głębią kreskówki, a fabuła toczy się według nieustannie powracającego schematu '"zabili go i uciekł". To coś na kształt powieści łotrzykowskiej, ale jednak w efekcie bardziej sensacja klasy B. Gdzieś pomiędzy otrzymujemy pobieżną lekcję historii. Mnóstwo dydaktycznego przynudzania "z humorkiem" np. o tym, czym są bastiony i jak wyglądała sztuka wojenna w XVIII wieku. Jednocześnie pełno nielogicznych sprzeczności, których wcieleniem jest główny bohater, będący wszystkim i niczym naraz. Przekombinowana postać superbohatera-supertchórza-everymana do mnie nie przemawia. Czarę goryczy przelewają pretensjonalne dialogi, pełne taniego efekciarstwa w pierwszej połowie książki i równie taniego patosu w drugiej. Jedynym jasnym punktem jest opis samego oblężenia miasta. Literacki opis okropieństw XVIII-wiecznej wojny, która tak bardzo przypomina XX-wieczną walkę w okopach, zasługuje na uznanie. Szkoda, że tonie w odmętach czytadła w najgorszym stylu. Pewnie mając lat naście zaczytywałbym się z wypiekami na twarzy, ale to se ne wrati.