Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeden z czołowych brytyjskich poetów lat trzydziestych; następnie przeszedł od poezji lewicowych wypowiedzi politycznych do indywidualnego liryzmu wyrażającego się w bardziej tradycyjnych formach.
Był synem pastora, który oczekiwał od niego wyboru podobnej drogi życiowej. Studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim, po studiach pracował jako nauczyciel. Wydany w 1929 roku Transitional Poem wzbudził duże zainteresowanie. Obracał się w kręgu poetyckim zwanym, którego liderem był W.H. Auden. Po II wojnie światowej zyskał na tyle duże uznanie, że prestiżowe uczelnie przyznały mu honorowe stanowiska wykładowcy: University of Cambridge w latach 1946-1947 (Clark Lectures),Uniwersytet Oksfordzki w latach 1951-1956 ( professor of Poetry) oraz Uniwersytet Harvarda (Charles Eliot Norton Lectures, 1963-1964). Day-Lewis był wykładowcą Clarka na Uniwersytecie w Cambridge w 1946 roku; jego wykłady ukazały się tam jako Obraz poetycki (1947). W 1952 opublikował przekład wierszy Wergiliusza Eneidy , który powstał na zlecenie BBC. Przetłumaczył także Georgiki Wergiliusza (1940) i Eklogi (1963). Od 1951 do 1956 był profesorem poezji w Oksfordzie. Jego autobiografia „The Buried Day” (1960) omawia jego akceptację, a później odrzucenie komunizmu. Wiersze zebrane ukazały się w 1954 r. Późniejsze tomy wierszy to Pokój i inne wiersze (1965) oraz Szepczące korzenie (1970). Kompletne wiersze C. Day-Lewisa ukazały się w 1992 roku. Oprócz poezji tworzył też opowiadania i powieści kryminalne, publikował je pod pseudonimem Nicholas Blake. Był dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Mary King, pobrali się w 1928 roku, a rozwiedli w 1951. Drugi raz ożenił się z aktorką Jill Balcon, córką Michaela Balcona. Ich dziećmi są: Tamasin Day-Lewis (ur. 1953, krytyk kulinarny) oraz aktor Daniel Day-Lewis (ur. 1957) Po śmierci został laureatem poety , zastępując w 1968 roku Johna Masefielda . Pod pseudonimem Nicholas Blake pisał także powieści kryminalne, m.in. Minutę za morderstwo (1948) i Szept w mroku (1954).