Zaciekawił mnie tytuł tego kryminału. Dodatkowo w pamięci kołatało mi się, że wiele lat temu triumfy święcił francuski film o tym samym tytule (reżyserował Claude Chabrol). Podobnie jak Ernest Hemingway w przypadku „Zaś słońce wschodzi”, Nicholas Blake szukając dla swojej książki tytułu, też zainspirował się biblijną Księgą Koheleta.

Niespełna siedmioletni Martie, jedyny syn owdowiałego Franka Cairnesa, ginie potrącony przez pędzący z dużą prędkością samochód. Sprawca ucieka z miejsca wypadku. Mija pół roku, a miejscowej policji wciąż nie udaje się ustalić winnego, toteż ojciec zabitego chłopca bierze sprawy we własne ręce i rozpoczyna swoje prywatne śledztwo.

„Niech bestia zdycha” to kameralny, staroświecki kryminał, zupełnie inny od tych, którymi czytelnicy raczeni są obecnie. Prywatny detektyw, który z czasem pojawia się na kartach książki, jest erudytą, ale poza tym człowiekiem najzupełniej normalnym, w dodatku zrównoważonym i o ile zdążyłam zauważyć – bez większych nałogów. Natomiast co się tyczy zabójcy, to nie wyskakuje z cylindra, tylko znajduje się (jak Bóg przykazał) wśród osób podejrzanych. Sami widzicie, że „Niech bestia zdycha” to kryminał jak się patrzy. Nic, tylko czytać i palce lizać z zachwytu.

Ale u mnie dużego zachwytu nie było, bo kryminały jakoś mi się opatrzyły. A raczej oczytały…

Zaciekawił mnie tytuł tego kryminału. Dodatkowo w pamięci kołatało mi się, że wiele lat temu triumfy święcił francuski film o tym samym tytule (reżyserował Claude Chabrol). Podobnie jak Ernest Hemingway w przypadku „Zaś słońce wschodzi”, Nicholas Blake szukając dla swojej książki tytułu, też zainspirował się biblijną Księgą Koheleta.

Niespełna siedmioletni Martie, jedyny...

Dobry, zaskakujący kryminał. Bardzo ciekawie napisany, podoba mnie się to, że na początku pisany jest w formie pamiętnika, później jednak to się zmienia. Zachęcam do przeczytania

Dobry, zaskakujący kryminał. Bardzo ciekawie napisany, podoba mnie się to, że na początku pisany jest w formie pamiętnika, później jednak to się zmienia. Zachęcam do przeczytania

Krótka, ciekawa i wciągająca. Książka przedzielona jakby na dwie części - na początku forma pamiętnika, gdzie główny bohater opisuje swój plan zabójstwa. Właściwie, właśnie to mnie zaintrygowało i sprawiło bym po nią sięgnęła.
Polecam :)

Krótka, ciekawa i wciągająca. Książka przedzielona jakby na dwie części - na początku forma pamiętnika, gdzie główny bohater opisuje swój plan zabójstwa. Właściwie, właśnie to mnie zaintrygowało i sprawiło bym po nią sięgnęła.
Polecam :)