Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam bardzo mieszane uczucia po przeczytaniu wspomnień o Bałtyku. Z jednej strony bardzo ciekawy dobór tematów - zupełnie nieoczywisty. O pewnych tematach dowiedziałam się po raz pierwszy. Skocznie narciarskie, winda na plaży, lokomotywy czy też wozy w Bałtyku z miejscem na przebieranie to inne oblicze naszego morza😉 Z tej drugiej strony - cofnęłam się do podstawówki, kiedy trzeba było przygotować referat na geografię. Książka składa się z plansz, na których omówiony jest temat. I na tej planszy są chmurki - zawierający jakiś cytat, fragment legendy, stare zdjęcie, wspomnienie sprzed lat i do tego krótkie wypracowanie. Ta forma powoduje, że nie umiem tego potraktować jako reportażu. Widać, że autorka włożyła dużo pracy, by zgromadzić materiały do poszczególnych części. Ale jakoś brakuje nici przewodniej. Jest jak w broszurze z reklamą - trochę tu, trochę tam. Ale jeśli książkę o Bałtyku czytałabym na plaży, na gorącym piasku, z drinkiem z parasolką, przy szumie fal, to pewnie spodobałaby mi się ta konwencja, która nie wymaga większego skupienia. Ale książkę czytałam na balkonie, w zupełnej ciszy i w skupieniu, bo teraz taki mamy klimat - stąd brak zachwytu. A może też nie ta pora roku? Może nie wpasowałam się w odpowiedni klimat?