Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Media to czwarta władza, która stoi na straży prawdy, co w czasach niewiarygodnego przepływu oraz nieograniczonego dostępu do informacji przez różne kanały bywa dość dyskusyjne. Środki masowego przekazu stanowią zasadniczy element mitu o rosyjskiej mocarstwowości, a także słuszności drogi, jaką w tym celu obrał jej obecny przywódca. Zanim o Putinie, jego imperialistycznych zapędach i wymierzeniu ostrza rewizjonizmu w kierunku Ukrainy, Arkadij Ostrowski cofa Nas do czasów sprzed rozpadu ZSRR, gdzie przekonanie o wykształceniu w narodzie cech marksistowskiego homo sovietus ma się wcale niezgorzej. Pierestrojka wszystko rujnuje, a na zgliszczach dawnego systemu wyrastają zalążki nowych rosyjskich mediów, które mogłyby odegrać kluczową rolę w poprowadzeniu państwa ku lepszej przyszłości, gdyby nie poczucie przegranej i upokorzenia, jakie podsycił w narodzie upadek komunistycznego molocha oraz kompletna zapaść gospodarcza. W tekście Arkadija Ostrowskiego bieda zagląda ludziom w oczy. Tytułowe wielkie zmyślenie jako idea wskazania Rosji kierunku rozwoju to łańcuch, jakim obwiązano Gorbaczowa, Jelcyna i Putina. Każdy z nich konfrontuje się z mediami, staje z nimi do walki albo przymyka oko na zagrania kolejnych fundatorów coraz śmielszych projektów informacyjnych. Arkadij Ostrowski podjął się trudnego zadania wyjaśnienia przedziwnego systemu powiązań Kremla ze środkami masowego przekazu. Chwilami bywało zbyt chaotycznie, co może wynikać z dynamiki zmian w rosyjskiej przestrzeni publicznej końca ubiegłego stulecia, czego nie udało się autorowi w pełni okiełznać. Niemniej, jego obserwacje i analizy prowadzą do wniosku o wykorzystaniu mediów w napędzaniu machiny propagandowej, zafałszowywaniu rzeczywistości, tworzeniu nieprawdziwego wizerunku lidera oraz do innych podejrzanych celów, które w dobie obecnej napaści Rosji na Ukrainę pozwalają ją uznać za jedno z najniebezpieczniejszych państw na świecie.