Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak to zbiory wydawane po konferencjach naukowych - nierówno, co nie oznacza źle, ale w ogólnym rozrachunku podejrzewam, że książka nie ujrzałaby światła dziennego, gdyby nie wolne moce przerobowe Kirina - i strata byłaby niewielka. No i mamy taki rollercoaster: bardzo dobry esej Lily Adamowicz poświęcony zjawisku kawaii - zagadnienia poruszone w tej pracy autorka bardzo interesująco rozwinęła w publikacji "Oblicza kawaii" - i bam, zaraz po nim Gabriela Matusiak omawia wizje erotyki w Japonii. W jej ramach dostajemy przeciętną prackę spod znaku "wtf i po co?", w której autorka podejmuje polemikę z artykulikami traktującymi o love hotelach i innych "egzotycznych" aspektach erotycznego życia Japończyków, żeby przekonać nas, że Japończycy seksu uprawiają mało i w sposób raczej konwencjonalny. I znowu - bardzo dobry tekst Marcina Chojnackiego o estetyce japońskich gier video, raczej unikatowy tekst Przemysława Sztafieja o "czarności" w kinie japońskim, czyli jak Japończycy widzą jazz i hip-hop i wyśmienita praca Alicji Ozgi i Anny Salamonik o folklorze w filmach Ghibli. Trochę słabiej na tym tle wypada tekścik o lalkach japońskich Adrianny Włosińskiej, ale da się znieść. Natomiast co w tym zbiorku robi abstrakcyjna fantazja Pauliny Szczęsnej o androgynicznym ciele w butoh i popkulturze - nie wiem i nie rozumiem, ale czekam z niecierpliwością, aż z taką samą konsekwencją i poszanowaniem dla stanu wiedzy autorka udowodni, że Horacy w poezji antycypował estetykę wabi-sabi. A po tym jeszcze jeden średniak, tym razem nudne śmiertelnie wyliczenie Olgi Yoshidy-Madrowskiej, autorki zresztą całkiem znośnej książki o drzeworycie w epice Meiji i Taisho, o wystawach i popularyzacji drzeworytów Kuniyoshiego Utagawy. Zbiór pół na pół, więc ocena też w środek.