Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo trudno mi ocenić tą książkę. Dla mnie jako fanatyka "żelaznych szlaków" jest ona bardzo ciekawa. Rozumiem zawarte w niej sformułowania i orientuję się w sytuacji czytając opisy kolejnych katastrof. Ocena końcowa powinna być wysoka. Jednak osoba nie związana z tematem przez nią nie przebrnie. Po pierwsze jest to, mało plastyczne, opisanie dużej ilości katastrof kolejowych od lat 1852 (mimo że tytuł rozdziału sugeruje rok 1845, ale pierwszy opis jest datowany na 14 listopada 1852) do roku 2012. Opisy są uproszczone z racji miejsca, ale i nasycone technicznymi sformułowaniami. Brak definicji tych terminów przy dużej kompensacji testu rodzi ciężko strawne kęsy. Nie wszystko da się zilustrować słowami. Czasami przydałyby się rysunki, schematy stacji itp. Oprócz tekstu mamy w książce zdjęcia. Zdarzają się pomyłki i to samo zdjęcie przypisane jest do różnych zdarzeń. Fotografie przedstawiają na ogół tylko skutki, w większości pogruchotany tabor. Autorzy skupili się głównie na wypadkach w których główną rolę grała trakcja parowa. Oczywiście nie brakuje tych większych z udziałem innych przedstawicieli trakcji. Z początku opisy wielokrotnie powtarzają się, gdyż wiele wydarzeń miało podobny przebieg lub przyczynę. Przez co czytanie nie wciąga i człowiek ma wrażenie, że przechodzi przez kolejne powtórzenie. Wydanie jest ekonomiczne. Tutaj Eurosprinter zawiódł na całego. Sięgając po książki tego wydawnictwa byłem przyzwyczajany do towaru z najwyżej półki. Dostałem miękką oprawę, klejony blok i zwykły papier. Cena książki jest wysoka bo, aż 63 zł. Tym razem nie poszła w parze z jakością. Książka raczej dla znawców tematu. Osoby szukające mocnych wrażeń, niech sięgną po inne opracowania.