Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Wypatrując Andersa. Konspiracja niepodległościowa w województwie śląskim 1945-1948" autorstwa Dariusza Węgrzyna, Adama Dziuby, Tomasza Kurpierza to wzorzec tego, jak powinno się pisać współcześnie książki historyczne. Autorzy już we wstępie wyjaśniają, że ich książka jest popularnonaukowym nakreśleniem tematu, który do tej pory opisany był w stricte naukowych monografiach. Te jak wiadomo nie trafiały nigdy do szerokiego grona odbiorców. A w popularyzowaniu historii nie o to przecież chodzi, żeby o tym co było i dlaczego się wydarzyło wiedziała garstka zapaleńców. Książka pisana tak jak „Wypatrując Andersa” całkowicie zmienia to podejście. Jest krokiem w dobrym kierunku. Książka jest napisana konkretnie, łatwo przyswajalnym językiem, bez naukowej drętwoty. Układ graficzny, okładka, dobór treści i wkładki na poszczególnych stronach, rozszerzające treści wcześniej krótko opisywane w książce, pozwalają na miłe spędzenie z tą książką kliku-kilkunastu wieczorów. W pracy zamieszczono wiele archiwalnych zdjęć, dokumentów, plakatów. Porządnie napisana, porządnie wydana, praca trzech historyków IPN powinna stać się standardem na rynku polskiej książki historycznej. To książka dla wszystkich. Dla tych którzy chcieliby uporządkować swoja wiedzę, dla tych którzy nie mają czasu na przedzieranie się przez kilkusetstronicowe cegły, i dla tych którzy choć w minimalnym stopniu interesują się historią. Myślę, że zachęciła by też takich, którzy z historia są na przysłowiowy bakier. Z książki można dowiedzieć się, jak wyglądała powojenna konspiracja w realiach komunistycznego terroru na Śląsku w latach 1945-1948. Można dowiedzieć się o czynach chwalebnych jaki i haniebnych. Haniebne było min. zachowanie agenta „R”, „RR” czyli Kazimierza Zaborskiego. W 1945 roku został on komendantem VII Śląskiego Okręgu NSZ!. Przyczynił się do rozbicia struktur konspiracyjnych na Śląsku i do śmierci wielu żołnierzy podziemia niepodległościowego, min. oddziału „Bartka” (wespół z innym zdrajcą, Henrykiem Wendrowskim, „kpt. Lawina”). Po wykonaniu zadań zleconych przez UB, Zaborski osiadł w Mesznie w powiecie otmuchowskim, gdzie zmarł prawdopodobnie w 1966 roku. Naprawdę szczerze polecam. Bardzo dobra praca, a autorom należą się gratulacje i podziękowania. Tak trzymać i prosimy o więcej!