Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Grając w piłkę, sam jestem bramkarzem, więc bardzo chętnie sięgam po pozycje dotyczące golkiperów. Nie inaczej było z książką o Neuerze, który wprawdzie moim ulubionym zawodnikiem na tej pozycji jeszcze nie jest (przynajmniej do zakończenia kariery przez Gianluigiego Buffona),ale ma mój szacunek za to, co wyczynia na boisku. Czy po przeczytaniu tej książki polubiłem Neuera jeszcze bardziej? Raczej nie, choć wynika to pewnie z tego, iż cała treść powstała o nim, a nie z nim, o czym zresztą autor uczciwie uprzedza we wstępie. Na pewno jednak taki "pierwiastek ludzki" przydałby się w lepszym odbiorze całości. Zwłaszcza że jako bramkarzowi-amatorowi trochę zabrakło mi w tym wszystkim takich bardziej konkretnych ciekawostek warsztatowych (głównie dotyczących treningu technicznego i pracy nad odpornością psychiczną). Zdecydowanie największym minusem tej książki jest jednak użyty w niej język oraz liczne błędy. I tak oto z lektury możemy się dowiedzieć między innymi, że: Estadio do Dragao znajduje się w Lizbonie (zamiast w Porto),klub z Nikozji to Hapoel (zamiast APOEL),a pomocnik Scholl - mający za sobą prawie 400 występów w Bundeslidze i blisko 40 w reprezentacji Niemiec - ma na imię Mehmed (zamiast Mehmet). Ogromnie irytował ponadto fakt, że Neuer "inkasował" gole (zamiast wpuszczać),a redakcje "karały" go możliwie niskimi notami za słabsze występy (zamiast po prostu wystawić mu daną notę). Co najmniej dyskusyjne było również stwierdzenie, że Diego Maradona był "najlepszym w historii zawodnikiem z pola". A już przysłowiową wisienką na torcie jest uporczywe powtarzanie określenia "gwarki" wobec zespołu Schalke 04 Gelsenkirchen, które stanowi zaskoczenie nawet dla specjalistów od Bundesligi - między "gwarkami" a "górnikami" jest jednak subtelna różnica! Reasumując, mimo wszystko przeczytać warto, ale bynajmniej nie jest to pozycja, o której za dziesięć lat będzie się mówić jako o najlepszej książce poświęconej Neuerowi, jaka kiedykolwiek powstała...