Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieautorski przewodnik turystyczny po uniwersum Pieśni Lodu i Ognia. Pewnie, że skok na kasę, niemniej można było z tego wyjść z twarzą i zrobić prawdziwą radochę fanom, którzy obgryzają paznokcie w oczekiwaniu na chociażby oficjalną i pewną datę premiery Wichrów Zimy. Coś, co można by było postawić obok oficjalnego leksykonu i czym można by posiłkować się podczas czytania cyklu. Niestety, to, czego nie udało się zepsuć autorowi, skutecznie skiepściło tłumaczenie. Morze Dornijskie, Morze Dornów czy morze Dorne? Dzięki niefrasobliwemu duetowi tłumaczy możemy wybrać sobie ulubioną wersję tłumaczenia toponimu Sea of Dorne. Matka Góra czy Góra Matki? I jaki sens jest w polecaniu tego miejsca turystom, skoro kilka zdań wcześniej napisane jest, że wstęp mają tam tylko Dothrakowie? Ryzykując zjedzenie przez cieniokota ryzykujemy też, uwaga... stanie się najniższym ogniwem łańcucha pokarmowego. Porządny przekład prostuje w przypisach tego typu babole. Podobnych kwiatków jest sporo, recenzenci już o niektórych wspominali. Żadną miarą nie można za to winić tłumaczy za toporne aluzje co do fabuły i losów postaci, nijak pasujące do obranej przez autora formy przewodnika. Unikaj pikantnej szarańczy z Mereen, bo może być zatruta (owszem, była zatruta raz),który przewodnik turystyczny pokusiłby się w tym wypadku o podobną radę? Nie lepiej już było wspomnieć o konkretnym niesławnym incydencie w ramach tła historycznego, niż bawić się w takie pseudosubtelności? Za to Essos to wspaniałe miejsce do ukrycia się po zabójstwie własnego ojca, właśnie tak, cóż za lotne określenie charakterystyki tego kontynentu. Pół biedy, że trafiłam na ebooka w abonamencie Legimi, bo gdybym wydała na coś takiego konkretną kasę, czułabym się zrobiona w bambuko. Jedyny plus, w miarę nieźle opisana topografia (ale bez ani jednej mapy) i zabytki architektoniczne poszczególnych ziem. A tak, wstyd, no po prostu wstyd.