Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drzewo, Kurhan i Stara Wieża to 3 w 1 – trzy księgi w jednym tomie: „Księga Drzewa”, „Księga Kurhanu” i „Księga Starej Wieży”, i trzy części zmagań dobra ze złem w różnych światach. Jeśli ktoś polubił J.R.R. Tolkiena (Władca pierścieni, Hobbit),poczuje się w tych światach swojsko, a nawet jeszcze bardziej, bo bliżej im do tego, co znane jest z wielu innych miejsc i przekazów – choćby z Biblii – a nie tylko wyobraźni jednego twórcy, choćby i genialnego. Ktoś powie: Hola! Tolkien i Biblia? Fantasy i religia? Twórca i Stwórca? Umysł człowieka i objawienie? Nie, nie chodzi o spłaszczenie jednego przekazu i pomieszanie go tak, by umożliwić innemu aspirowanie do wyższej rangi. Lepiej spojrzeć na nową książkę Pietrachowicza jak na miejsce stawiania pytań, od których człowiek nie może się uwolnić, ale też nie zawsze chce je sobie zadać, a już na pewno nie potrafi dać na nie pewnej odpowiedzi. Marek Pietrachowicz dokłada swoje trzy grosze (może nawet nie grosze, a większe nominały, bo waga spraw na to wskazuje) do rozważań o naturze człowieka i jego odwiecznych zmaganiach ze sobą i światem, z przeciwnościami, z oporem materii oraz tego, co niematerialne (ducha?),a także odwiecznym pragnieniu zrozumienia i siebie, i świata – niejednokrotnie w odwrotnej kolejności: najpierw świata, a dopiero potem siebie. Porywająca jest zwłaszcza część pierwsza, przedstawiająca dzieje stworzenia i upadku Drzewa Życia i tego wszystkiego, co się wokół niego i później z nim działo. Porywająca, bo niby znana z innych źródeł, ale okazuje się, że każde z nich przedstawia sprawę nieco inaczej. A to „inaczej” ma oczywiście daleko idące i wciąż trwające konsekwencje. Zachętą niech będą słowa samego autora: „Dziwne i niepojęte to było miejsce, w którym Zaświaty stykały się z okręgiem Ziemi, stąd bowiem obie krainy brały swój początek. Miejsce, którego opis rozpoczynał Księgę Stworzenia i w którym spełniły się zarówno obietnice Bogini, jak i dokonała zdrada Lucyfera. Przedsionek Piekła. Świętość i zbrodnia, zamknięte w tej samej przestrzeni, napinały ją do granic wytrzymałości i tworzyły wielką soczewkę rzeczywistości niczym zwierciadło sumienia – potęgujące nadzieje, żądze i szaleństwo”. Przeczucie zamierzchłego początku tej historii oraz jej odległego zakończenia – czyli wizja przeszłości i przyszłości, wypełniona treścią powieściowej teraźniejszości – mogą wydać się czymś tak nieprzewidywalnym jak wszelkie przewidywanie, ale nie sposób im jednak odmówić solidnych podstaw oraz urzekającej jak zorza polarna wyobraźni. Zadowoleni powinni być zwłaszcza ci czytelnicy, którzy od literatury oczekują czegoś więcej niż tylko jednorazowej rozrywki – nawet na mistrzowskim czy niebotycznym poziomie. Może inspiracji, a może lekkiego potrącenia, dotknięcia, muśnięcia wrażliwego punktu, które uruchomi bieg własnych myśli, co doprowadzi z kolei do samodzielnych odkryć równie poruszających co te, które były ledwie ich przyczyną. A jeśli jeszcze nie odkryć, to przynajmniej własnych zaskakujących dociekań.