Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocena trochę na wyrost, bo po prostu warto tę książkę przeczytać, nawet jeśli mam sporo krytycznych uwag. Przede wszystkim została napisana z perspektywy oświeconych centrystow (kiedy w dyskusji jedna strona popiera ludobójstwo, a druga się mu sprzeciwia, oświecony centrysta proponuje "trochę ludobójstwa" jako kompromis),jak również z perspektywy fajnokatolickiej. Fabularyzowane rozdziały absolutnie cringe'owe. Nie wiadomo skąd weźmiemy pieniądze na utworzenie nowych, prestiżowych ministerstw i ich gmachów? Propozycja decentralizacji, jak autorzy sami przyznają, działa tylko przy zachowaniu demokratycznych reguł gry, co przy ostatnich wynikach skrajnej prawicy (prawie 50% poparcia w wyborach dla obu partii, co było i tak wynikiem poniżej oczekiwań) jest mrzonką. Autorzy zapominają, że Polska nie jest podzielona na liberalny zachód i konserwatywny wschód, tylko na liberalne duże miasta i konserwatywną wieś. Hurraoptymizm w sprawie cyfrowych referendów (cyberbezpieczenstwo, dostęp, referenda w sprawie głupot, kto układa pytania?). Zabrakło trochę rozważań o tym, co może w tej propozycji pójść nie tak. Z zalet cieszy spójna, odważna propozycja złożonego systemu, jak również szeroki wachlarz proponowanych "demokratycznych bezpieczników". Podobnie jak to, że na podstawowym poziomie autorzy chcą usprawnić system i procedury, zamiast wierzyć w wyjątkowo popularne w Polsce przekonanie, że wystarczy zainstalować odpowiednich (naszych) ludzi na stanowiska i wszystko będzie wspaniale.