Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żywot Nikosa Chadzinikolau i jego poglądy bardzo silnie wpływa na kształt tej książki. Pomijając już nawet nieuniknioną w przypadku tak szerokich ram czasowych i tematycznych zwięzłość, która sprawia, że mamy niemal do czynienia z wyliczanką nazwisk i tytułów, można mieć dużo zastrzeżeń do ogólnego wydźwięku pracy. Autorowi brak obiektywizmu w bardzo wielu sprawach. Katharewusa jest zła. Twórczość burżuazyjna jest zła. Powojenne rządy greckie są złe. Patrioci to tylko komuniści. Pochwały godna jest niemal tylko twórczość rewolucyjna (mniejsza z tym, przeciwko komu się tę rewolucję prowadzi). Wobec małej liczby pracy poświęconych literaturze nowogreckiej, należy stwierdzić, że na bezrybiu i rak ryba, niemniej z całą pewnością książka Chadzinikolau nie jest najlepszym przewodnikiem po piśmiennictwie Grecji nowożytnej. Ostatnio wyszła po polsku "Historia literatury nowogreckiej" Mario Vittiego, tak więc książkę Chadzinikolau można już powoli odłożyć do lamusa. Tomasz Babnis