Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sama nazwa - Maradona, czy to nie jest coś boskiego? Znakomicie mi się to czytało, gdyż jest to dla mnie fenomen, ale nie tylko sportowy, ale globalny, komercyjny, uniwersalny. Gdy już wyjechał z Argentyny, do Barcelony, to czułem się jakbym oglądał film Briana De Palmy z 1983 roku - Człowiek z blizną. Te same odczucia, podobne okoliczności. Oczywiście, najbardziej zajmowała mnie kariera w Napoli. I faktycznie, sprawdziły się wszystkie najczarniejsze scenariusze. Obstawianie meczów, w jednym sezonie na korzyść Milanu, utracona przewaga w batalii mistrzowskiej, nad wszystkim czuwała mafia. Problemy z narkotykami. Można było razem z nim, uwalić się w tym łóżku, w zaciemnionym pokoju, i myśleć o dawnej sławie, minionych czasach, tego jak wielki był, i jak powoli się staczał. Nie pasuje do niego żadna skala, nikt tak naprawdę nie wie, ile wciągnął, ile wypił, i z iloma kobietami spał. To nie jest gwiazda obecnego pokroju jak Messi czy CR7. On był większy, owiany legendą za życia. Nadprzyrodzony, z inklinacjami bóstwa. Nie będzie już takiego szaleństwa wokół piłkarza, tego jestem pewny.