Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Samobójcy z końca świata to reportaż o niezwykłej liczbie samobójstw w Patagonii w latach 97-99. Dotyczy to szczególnie miasteczka Las Heras. Cała historia zapowiadała się naprawdę bardzo ciekawie, ale zabrakło tutaj czegoś... Z pewnością zabrakło zagłębienia się w temat. Trochę szkoda, że autorka nie pociągnęła dalej tematu, nie powęszyła. Zabrakło tzw. dziennikarstwa kryminalnego :). Historie tych rodzin są ciekawe, ale one powinny stanowić jedynie wstęp do problematyki. Czy te dwanaście samobójstw młodych ludzi w dwa lata jest przypadkowe? Może to rzeczywiście jakiś spisek, albo sekta jak insynuują niektórzy bohaterowie? Moim zdaniem dużą rolę odegrał tutaj zwykły zbieg okoliczności. Dramatyczne przeżycia niektórych osób np. gwałty w dzieciństwie, śmierć bliskich, szybkie założenie rodziny miały bez wątpienia wpływ na decyzję o samobójstwie. Dramatyczne przeżycia, zamiłowania młodych osób do ostrej muzyki mogły się przyczynić, że były one bardziej podatne na obce wpływy tzw. sekty. Bez wątpienia dużą rolę odegrał też klimat miasta, okolicy i specyfika tego regionu. Z opisów autorki dowiadujemy się, że są to regiony mocno depresyjne i samobójstwa nie zdarzają się tylko w Las Heras. Podsumowując całą historię, która niewątpliwie jest ciekawa, można zadać sobie pytanie i trud czy coś jest na rzeczy. Ja osobiście uważam, że nie, ponieważ autorka nie przekonała mnie swoją pracą jaką wykonała i dowodami które zgormadziła. Czy was przekona? Przeczytajcie sami!