Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Quantilla sapientia mundus regitur" (Jak mierna mądrość rządzi światem) chciałoby się zawołać za hr. Oxenstierna czytając dzienniki człowieka, który reprezentował jedno z najpotężniejszych wówczas mocarstw w stolicy jednego z najgroźniejszych ówcześnie państw świata w kluczowym momencie dziejowym. Nieuk z tytułem profesorskim, zadufany bęcwał przekonany o własnej nieomylności a przy tym naiwny i zaślepiony jak bardzo małe dziecko - to najłagodniejsze sformułowania. Książkę jednak warto przeczytać choćby dla zabawy i dla lepszego zrozumienia, dlaczego Roosevelt prowadził tak uległą politykę wobec Stalina i tak niegodziwą wobec Polski - jeśli sam był choć nieco podobny do Dodda i miał więcej takich Doddów wokół siebie. Dla ciekawostki - "głębokie" (w przekonaniu Autora) uwagi na temat zmarłego marsz. Piłsudskiego (po udziale w uroczystościach żałobnych w berlińskiej katedrze św.Jadwigi): "Niewiele wiem o Piłsudskim, poza tym, że był dyktatorem posyłającym na śmierć ludzi, którzy mu się opierali. Po co tyle religijnych ceremonii, skoro nikt chyba sobie nie wyobrażał, że ten człowiek mógł być chrześcijaninem?" No, ja sobie wyobrażam panie Dodd.