Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo całkiem udanego rozdziału o rozdrobnieniu gospodarczym Jugosławii, książka ta nie nadaje się do niczego, a zwłaszcza do czerpania informacji na temat konfliktu w byłej Jugosławii. Autorka jest stronnicza (najpopularniejsze sformułowanie w owej pracy brzmiały jak: żadna ze stron nie była bez winy ALE ci okropni Chorwaci, ci okropni Bośniacy, ci okropni Amerykanie),do tego stopnia, że styl pisania w ostatnim rozdziale traci wymowę naukową, a przypomina histerię; widać, że autorka nie zgłębiła historii pierwszej Jugosławii ani regionu w przededniu powstania tego państwa (jak można pisać o tym, że Chorwaci w 1991 chcieli zbrojnie PRZEJĄĆ krajinę od Serbów, skoro region ten nigdy do Serbii nie należał). Niestety, autorka zakłamuje również fakty (przybliża sytuację, w której zachodnie media obiegło zdjęcie starszej kobiety w żałobie podpisane "Albanka w żałobie po stracie męża" i tłumaczy, że była to manipulacja, gdyż w islamie kolorem żałoby jest biel, a owa kobieta ubrana była na czarno, więc na pewno była to Serbka. Wystarczy wiedzieć, że nie wszyscy Albańczycy wyznają islam, a nawet jeśli, to setki lat życia wśród Słowian bałkańskich sprawiły, że przejęli część ich symboliki. Wystarczy także wpisać w google "albanian funeral", by zobaczyć masę zdjęć z albańskich pogrzebów, gdzie żałobnicy ubrani są w czarne kolory). Autorka podkreśla straty, jakie podczas wojny w latach 1991-95 odnieśli Serbowie, zwłaszcza, że naród ten również padał ofiarą czystek etnicznych. Jednak przez cały kilkudziesięciostronicowy rozdział o przebiegu wojny w Bośni i Hercegowinie nie ma ani słowa o masakrze w Srebrenicy, zaś oblężenie Sarajewa wspomniane jest w jednym zdaniu, z którego wynikało, iż nie było to kilkuletnie oblężenie, a jakiś tam ostrzał. W książce można natknąć się na więcej tego typu przykładów.