Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przed lekturą warto zaznaczyć, że tytułowy "dogmatyzm" w książce rozumiany jest bardzo wąsko. Stanowisko krytykujące elity rządzące PRL za zbytni liberalizm w stosunku do "Solidarności" choć można określić przenikliwym, tutaj przedstawiono w czarnych barwach. Autor pojęcie to zapożyczył od Chruszczowa, za którego rządów rozpoczął się proces dezideologizacji partii komunistycznych; do tego stopnia, że w Polsce lat 80. komunisty nie doszukano by się nawet w Komitecie Centralnym. Także tam sprzeciw wobec projektu sterowanego z Langley miewał charakter nacjonalistyczny, a nawet antysemicki. Mimowolnie autor zwraca uwagę na pewien paradoks — w Partii komuniści byli niszą. W 1989 nie było ani komunistycznego Leonidasa, ani 300 czerwonych Spartan, gotowych stawić opór kapitulantom z PZPR jak i narodowi wyczekującemu dolarowego Kserksesa zza oceanu.