Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kilka dni temu mieliście okazję przeczytać moją recenzję książki Lisy See, pt: Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz, której akcja miała miejsce w XIX-wiecznych Chinach. Okazuje się, że nie porzuciłam na długo tego rejonu świata i choć przeskoczyłam kilka dekad a prowincję zamieniłam na międzywojenną metropolię, to w dalszym ciągu przyglądałam się życiu i obyczajom chińskiej ludności. Północ w Pekinie Paula Frencha została wyróżniona Nagrodą Brytyjskiego Stowarzyszenia Autorów Powieści Kryminalnych oraz Nagrodą imienia Edgara Allana Poe. Autor przenosi swoich czytelników w lata trzydzieste XX wieku. Pewnego zimowego ranka Pekinem wstrząsa informacja o śmierci dwudziestoletniej Pameli Werner, przybranej córki emerytowanego angielskiego dyplomaty i znawcy kultury chińskiej - Edwarda Wernera. Wstępne oględziny na miejscu wypadku wskazują na brutalne morderstwo. Śledczy wykluczają napad na tle rabunkowym - na nadgarstku denatki w dalszym ciągu znajduje się wysadzany diamentami platynowy zegarek. Połączone siły policji chińskiej i brytyjskiej podejmują śledztwo, które ma na celu ujęcie zabójcy, który wielokrotnie nacinał skórę dziewczyny, wyłamał na zewnątrz jej żebra i usunął z wnętrza ciała serce, wątrobę, nerki oraz szereg innych narządów. Pekin lat 30. XX wieku jest miastem pełnym sprzeczności. Majętni Europejczycy i Amerykanie, głównie dyplomaci, bankierzy i lekarze zamieszkują zapewniającą wszelkie wygody i rozrywki uprzywilejowaną Dzielnicę Poselstw. Nieopodal znajdują się jednak prężnie działające palarnie opium, wspomagane przez Japończyków pragnących osłabić przyszłego wroga, a także domy publiczne i kluby o szemranej reputacji. Zanim doszło do morderstwa Pameli, Edward Werner utrzymywał pewien dystans w kontaktach ze swoimi europejskimi znajomymi, był człowiekiem skupionym na pracy naukowej, na poznawaniu kultury chińskiej, samotnikiem. Tego samego nie można już powiedzieć o jego córce. "Dzięki temu, że mieszkała całe życie w Pekinie, dzięki biegłości w języku mandaryńskim oraz temu, że jej ojciec tak dobrze znał się na kulturze chińskiej, Pamela stała się kimś wyjątkowym w swojej społeczności - białą dziewczyną korzystającą zarówno z powabów europejskiego stylu życia Dzielnicy Poselstw, jak i z uroków życia prawdziwie chińskiego Pekinu". Podjęte przez funkcjonariuszy policji śledztwo wydaje się nie poruszać nawet o milimetr. Kolejni podejrzani o morderstwo zostają zwolnieni z aresztu, tropy urywają się w najmniej oczekiwanym momencie. Czy rzeczywiście zabójca jest tak przebiegły, by zmylić tropiących go komisarzy? A może w związku z wagą zabójstwa jest kryty przez przedstawicieli Dzielnicy Poselstw lub samych Chińczyków? Na te i inne pytanie nie udaje się odpowiedzieć policji, ale prywatnego śledztwa podejmuje się Edward Werner, zrozpaczony ojciec, człowiek, który w krótkim okresie czasu stracił zarówno żonę jak i córkę. Do jakich wniosków dojdzie i czy uda mu się jednoznaczne wskazać zabójcę Pameli? Historia śmierci Pameli jest o tyle przerażająca, że wydarzyła się naprawdę. Jej zmasakrowane ciało zostało znalezione przez przypadkową osobę 8 stycznia 1937 roku. Paul French w trakcie jednej z wizyt w Brytyjskim Archiwum Państwowym natknął się na nieskatalogowane notatki z prywatnego śledztwa Edwarda Warnera. Autor wziął sobie za cel zbadanie historii śmierci Pameli Werner i przywrócenie pamięci o niej. W ten sposób powstała książka, w której Paul French wraz z Edwardem Werner śledzi mordercę Europejki. Na uwagę i pochwały zasługuje sposób przedstawienie Pekinu lat 30. XX wieku. Książka Paula Frencha stanowi wiarygodny obraz miasta i samych Chin w przededniu inwazji Japończyków, z wszystkimi lękami i obawami mieszkańców. Osoby interesujące się sytuacją polityczną Chin tego okresu z pewnością zadowoli drobiazgowość z jaką została ona potraktowana. Tak naprawdę, to właśnie ta część książki zrobiła na mnie największe wrażenie, czego nie można już powiedzieć o przedstawieniu kolejnych etapów śledztwa. Choć historia śmierci Pameli sama w sobie może zainteresować, to sposób w jaki została ona przedstawiona pozostawia sporo do życzenia. Kolejne fakty zostały podane beznamiętnie, bez polotu. W książce odnalazłam jedynie kilka dialogów. Zdaję sobie sprawę, że ta historia wydarzyła się całe lata temu, ale jeśli miała ona wzbudzić w czytelniku emocje może powinna zostać przedstawiona w nieco barwniejszy sposób. (cytat pochodzi z książki) http://pozeracz-slow.blogspot.com/2014/08/ponoc-w-pekinie-paul-french.html#more