Letnia noc

Końcówka ciekawa z akcja , a tak to trochę nudy , książka na raz nie wrócę do niej.

Końcówka ciekawa z akcja , a tak to trochę nudy , książka na raz nie wrócę do niej.

To moje pierwsze spotkanie z Danem Simmonsem i jestem niezwykle podekscytowana każdym kolejnym!
Podobała mi się ta książka. Miała świetny klimat, akcja była dobrze wyważona i nie dało się na niej znudzić mimo objętości. Jeśli były fragmenty, w których mniej się działo to nie miałam poczucia dłużyzny co nie psuło klimatu i wydarzenia tak naprawdę budowały napięcie lub tworzyły poczucie niepokoju.

Trochę kojarzyła mi się z książkami Kinga, ale o wiele lepiej była zrealizowana.

To moje pierwsze spotkanie z Danem Simmonsem i jestem niezwykle podekscytowana każdym kolejnym!
Podobała mi się ta książka. Miała świetny klimat, akcja była dobrze wyważona i nie dało się na niej znudzić mimo objętości. Jeśli były fragmenty, w których mniej się działo to nie miałam poczucia dłużyzny co nie psuło klimatu i wydarzenia tak naprawdę budowały napięcie lub...

Kolejne czytanie po 5 latach, znów było dużą przyjemnością. Powtórzę to co pisałem po pierwszym czytaniu ...

Po "Letnią noc" sięgnąłem oczekując czegoś na miarę "Magicznych lat". I zostałem w pełni usatysfakcjonowany.

Powieść Simmonsa jest mieszanką powieści obyczajowej i horroru. Oczywiście to groza jest tu dominująca. Akcja rozwija się pomału a groza początkowo jest dawkowana przez autora bardzo oszczędnie. Na pewno nie jest to książka dla miłośników chlapania krwią i rzucania bebechami. To książka dla ludzi z wyobraźnią. Sprawdza się świetnie jako powieść obyczajowa o latach 60-ych w USA. Jednak przede wszystkim jest to horror. I to horror nie byle jaki. Autor straszy bardzo umiejętnie i robi to ze smakiem, z wyczuciem jak wytrawny mistrz. Momentami zapachniało mi Kingiem podczas czytania. Każdemu od razu nasuwają się porównania do "To". Mało oryginalnie? Być może ... ale Dan Simmons radzi sobie z tematem naprawdę doskonale. Czytając czułem ciarki i będąc sam w domu musiałem wszędzie pozapalać światło.

Autor wplótł tak wiele wątków w swą powieść, że nie starczyłoby czasu aby napisać o wszystkim. Mnie bardzo spodobał się wątek z historią rodziny Borgiów. Uwielbiam takie cofanie się w czasie. Zaczynając powieść, nawet nie spodziewałem się w jakim kierunku podąży autor. Zakończenie również bardzo mi się spodobało.

W skrócie ... doskonała książka. Wspaniały horror. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam.

Kolejne czytanie po 5 latach, znów było dużą przyjemnością. Powtórzę to co pisałem po pierwszym czytaniu ...

Po "Letnią noc" sięgnąłem oczekując czegoś na miarę "Magicznych lat". I zostałem w pełni usatysfakcjonowany.

Powieść Simmonsa jest mieszanką powieści obyczajowej i horroru. Oczywiście to groza jest tu dominująca. Akcja rozwija się pomału a groza początkowo jest...

Jedno z większych rozczarowań w ostatnim czasie. Bardzo długo polowałem na tę książkę, bo w wersji papierowej jest niezwykle trudno dostępna. Status autora, piękna okładka, pokaźny rozmiar i inspiracje dla "Stranger Things" skutecznie rozbudziły we mnie oczekiwania. Horror, którego bohaterami są nastolatkowie, a miejsce akcji to lata 80., to było coś czego od dawna szukałem w literaturze. Zapowiadała się boska lektura.

Niestety długość nieadekwatna do historii, uważam, że skrócenie jej o jakieś 150 stron zadziałałoby na jej korzyść (ma 727). Ponadto bardzo trudno się w nią wkręcić i łatwo pogubić. Najważniejszych bohaterów jest z 20, pobocznych dwa razy tyle, pada bardzo dużo imion wraz z nazwiskami i trudno się zorientować, kto w tej historii będzie istotny.

Długo więc zajęło mi wczucie się, a gdy już się udało fabuła, akcja, postacie okazały się tylko niezłe. Rzeczywiście czuć tu klimat 80s, a fani ST czy dokonań Kinga mogą znaleźć tu coś dla siebie, ale mimo wielu smaczków uważam, że opowieść została rozwleczona i zdecydowanie zbyt długo się rozwija.

Jedno z większych rozczarowań w ostatnim czasie. Bardzo długo polowałem na tę książkę, bo w wersji papierowej jest niezwykle trudno dostępna. Status autora, piękna okładka, pokaźny rozmiar i inspiracje dla "Stranger Things" skutecznie rozbudziły we mnie oczekiwania. Horror, którego bohaterami są nastolatkowie, a miejsce akcji to lata 80., to było coś czego od dawna szukałem...

Nostalgia, cisza, spokój, przyjaciele oraz przeżywane wspólnie przygody. Czytając tego rodzaju książki wracają wspomnienia dzieciństwa, pojawia się tęsknota za tym co bezpowrotnie przeminęło. Takie książki dają nam możliwość sięgnięcia do skarbnicy pamięci. Tyle słowem wstępu. Natomiast jeżeli chodzi o samą powieść oraz treść książki to…
Nie jest tak strasznie i mrocznie jak piszą o niej wydawcy. Troszkę przesadzone są opisy mówiące o tym, że to powieść mrożąca krew w żyłach. W większości książka jest zwyczajnie przegadana, dużo miejsca poświęcone jest opisom codziennych zajęć chłopców.
Co do chłopców to mamy paczkę zupełnie różniących się od siebie dzieciaków. I to jest fajne, bo bohaterowie się zupełnie od się różnią, wyglądem, zachowaniem, pochodzeniem, a nawet statusem społecznym. Bohaterowie na kartkach powieści doświadczają dziwnych zdarzeń, których nie są w stanie zrozumieć, których się bardzo boją. Na dorosłych natomiast nie mogą liczyć. Bo dorośli zajęci są sobą, praca i obowiązki.
Nie wieje tutaj grozą- trzeba bowiem przebrnąć przez znaczną część książki, żeby coś faktycznie zaczęło straszyć.
Jako całość jest przyzwoicie. Dan Simmons jak zawsze przyłożył się do kreowania swojego świata, bohaterów, zdarzeń w najmniejszych szczegółach. Chociaż chwilami odnosiło się wrażenie, że niektóre opisy były zbędne i nie znaczące dla fabuły czy poznania okoliczności i osobowości bohaterów.
Ode mnie plusik od serca za malutki (ALE JEST) polski wątek o imieniu Stefan.
Było przyjemnie, ale mojej krwi nie zmroziło.

Nostalgia, cisza, spokój, przyjaciele oraz przeżywane wspólnie przygody. Czytając tego rodzaju książki wracają wspomnienia dzieciństwa, pojawia się tęsknota za tym co bezpowrotnie przeminęło. Takie książki dają nam możliwość sięgnięcia do skarbnicy pamięci. Tyle słowem wstępu. Natomiast jeżeli chodzi o samą powieść oraz treść książki to…
Nie jest tak strasznie i mrocznie...

Klimatem podobna do książki autorstwa Roberta McCammona pt ,, Magiczne lata ". Przyjemnie się czytało a akcja pędziła od początku do końca. Książki Dana Simmonsa mimo że przeważnie dosyć grube to czas spędzony na ich czytaniu nigdy nie jest stracony. Polecam książkę miłośnikom fantastyki oraz grozy.

Klimatem podobna do książki autorstwa Roberta McCammona pt ,, Magiczne lata ". Przyjemnie się czytało a akcja pędziła od początku do końca. Książki Dana Simmonsa mimo że przeważnie dosyć grube to czas spędzony na ich czytaniu nigdy nie jest stracony. Polecam książkę miłośnikom fantastyki oraz grozy.

Pierwsze spotkanie z Simnonsem i wielkie rozczarowanie. Opowieść niesamowicie sie dłużyła, gdyby była bardziej zbita może by zyskała. Młodzieżowa lekka powieść , chyba zbyt lekka.

Pierwsze spotkanie z Simnonsem i wielkie rozczarowanie. Opowieść niesamowicie sie dłużyła, gdyby była bardziej zbita może by zyskała. Młodzieżowa lekka powieść , chyba zbyt lekka.

Niestety się rozczarowałem. Spodziewałem się świetnego dreszczowca o zaginięciach dzieci w małym miasteczku , a dostałem średnią/przeciętną książkę. Może i klimat jakiś jest , ale brak innych rzeczy. Na minus też mnóstwo opisów , które sprawiają , że książka zaczyna nużyć. I nie wiem czy przeczytam 2 tom. Jakoś nie czuję takiej chęci lub potrzeby

Niestety się rozczarowałem. Spodziewałem się świetnego dreszczowca o zaginięciach dzieci w małym miasteczku , a dostałem średnią/przeciętną książkę. Może i klimat jakiś jest , ale brak innych rzeczy. Na minus też mnóstwo opisów , które sprawiają , że książka zaczyna nużyć. I nie wiem czy przeczytam 2 tom. Jakoś nie czuję takiej chęci lub potrzeby

A mnie się podobała . Takie dawne klimaty Kinga z chłopcami ratującymi świat przed złem . Nic dodać nic ująć :-)

A mnie się podobała . Takie dawne klimaty Kinga z chłopcami ratującymi świat przed złem . Nic dodać nic ująć :-)

Książka, która zainspirowała twórców serialu Stranger Things. Mamy tu grupkę dzieciaków i zło czające się w opuszczonej szkole.

Początek powieści bardzo mi się spodobał. Powrót do dzieciństwa, nostalgia i humor. Włącznie do momentu akcji z Duanem na farmie wszystko mi się podobało i bawiłem się świetnie. Rozwinięcie jest dobre, pełne napięcia, ale zaczynają pojawiać się elementy, które kłócą mi się z logiką tej historii. Wielkie, potężne zło, które boi się pokazać dorosłym czy rodzicom naszych bohaterów. Brakuje mi w rozwinięciu zaangażowania dorosłych czy starszych dzieciaków w historię (jak to zostało zrobione w serialu). Dlatego w końcówce mamy walkę bandy dzieciaków ze złem (bardzo naiwną walkę).

Książkę czytało mi się dobrze (lubię styl Simmonsa) i historia mi się nie dłużyła. Polecam fanom serialu Stranger Things i osobom, które mają ochotę na powrót do lat dziecięcych.

Książka, która zainspirowała twórców serialu Stranger Things. Mamy tu grupkę dzieciaków i zło czające się w opuszczonej szkole.

Początek powieści bardzo mi się spodobał. Powrót do dzieciństwa, nostalgia i humor. Włącznie do momentu akcji z Duanem na farmie wszystko mi się podobało i bawiłem się świetnie. Rozwinięcie jest dobre, pełne napięcia, ale zaczynają pojawiać się...