Izabela Janiszewska

Jeśli thriller psychologiczny dotyczy sekretów i dram w małżeństwie to nie ma bata muszę go przeczytać. Apartament zaczyna się nieźle. Nina wydaje się ciekawą postacią, niestety jest jej bardzo mało. A Tomasz... no już dawno żaden bohater książki nie wzbudzał tak mojej irytacji i niesmaku. I to zanim! Wyszło na jaw kim tak naprawdę jest. Przy pierwszej rozmowie bohatera z Abartem w barze miałam przeczucie że on jest jego wytworem wyobraźni. Abart był zbyt okrutny i bezpośredni. Opis tortur dzieci w rodzinie zastępczej był potworny. Jak człowiek może tak krzywdzić inne istoty? Jak można być takim chorym zwyrodnialcem? Do połowy książki brałam jeszcze pod uwagę że może autorka chce zmylić czytelnika, że może faktycznie Tomasz jest "taki biedny" oszukiwany przez pracowników hotelu. I myślałam sobie że takiej ofiary życiowej to ze świecą szukać. CIĄGLE coś mu sie działo. Potykał się, upadał, uderzał, ranił, coś upuszczał, zwracał na siebie uwagę i czerwienił a PRZEDE WSZYSTKIM robił z siebie takiego kretyna przed pracownikami hotelu i policją że czułam coraz wiekszą żenadę czytając o tym. Ale od połowy już sobie myślałam że nie, nie. To nie ofiara losu. To psychol. To on zabił Ewę i to on krzywdził dzieci. Ma urojenia. I tylko czekałam z wytęsknieniem na demaskację. Nina i pracownicy hotelu pięknie utarli mu nosa. Ale nie mam pomysłu na faktyczną karę dla takiego zwyrola. Pomyśleć że kobieta poślubia takiego człowieka, żyje z nim i nie zna go naprawdę. Coś okropnego.