Ofiara

Wczoraj otrzymałem książkę, a dziś już za nią tęsknię.

Dalsze losy Damiena LeBruna wciągają podobnie jak pierwsza część (Przykazania Grzeszników). Każdy kolejny rozdział niesie za sobą wzrost napięcia, a czytelnik czeka na tę finalną scenę, do której wszystko zmierza. I się nie zawodzi.

Na kilka stron przed końcem rysuje się wizja finału i dylemat: Czy to się skończy w taki sposób? Musi, inaczej będzie kiepskie zakończenie, ale... nie może, przecież to byłoby złe! Aj... jedyne co pozostaje po tej książce to niedosyt. Niedosyt jaki się pojawia po przeczytaniu dobrej książki.

Adrian pisze w swoim stylu: konkretnie, bez zbędnych szczegółów, przydługawych elementów, po prostu historia. Nie ma w książce miejsc, które męczą, nie ma momentów, gdy chce się ją odłożyć.
Bardzo podoba mi się (nie)moralność(?) postaci... jest to ciekawie przedstawione. Każdy bohater ma swoją historię, która go kształtuje.

Polecam, jak dla mnie 10. Czekam na kolejną część, a chyba z sentymentu wrócę jeszcze do pierwszego tomu, by przypomnieć sobie początki historii.

Wczoraj otrzymałem książkę, a dziś już za nią tęsknię.

Dalsze losy Damiena LeBruna wciągają podobnie jak pierwsza część (Przykazania Grzeszników). Każdy kolejny rozdział niesie za sobą wzrost napięcia, a czytelnik czeka na tę finalną scenę, do której wszystko zmierza. I się nie zawodzi.

Na kilka stron przed końcem rysuje się wizja finału i dylemat: Czy to się skończy w...